“ลูกผมดึงความสนใจของภรรยาผมไปตั้งแต่ยังไม่เกิด ถ้าเกิดมาเมื่อไหร่ก็แปลว่าผมจะไม่เหลือพื้นที่ในใจเธอแล้วใช่ไหม” แลร์รี่อุทานด้วยท่าทีใส่อารมณ์
โจอันวางหนังสือในมือเมื่อได้ยิน “คุณอายุเท่าไหร่แล้วน่ะ นี่อิจฉาลูกตัวเองเหรอ? เอาแต่ใจไปหรือเปล่า?”
“ผมไม่สนหรอก เวลาทั้งหมดของคุณนอกเหนือจากการดูแลลูกก็เป็นของผม ไม่มีใครขโมยคุณไปจากผมได้”
แลร์รี่ปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองเหมือนเด็ก ไม่ยอมให้ทารกน้อยที่ยังไม่เกิดเอาชนะเขาได้
“โอเคค่ะ โอเค แล้วแต่คุณเลย”
โจอันโอนอ่อนผ่อนตาม ไม่อยากโต้เถียงกับผู้ชายเอาแต่ใจ
“อ้อแลร์รี่ เราไปตรวจกันดีไหมว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?” โจอันถาม
“ได้ แต่เรื่องนั้นสำคัญกับคุณเหรอ?” ชายหนุ่มถามพร้อมกับหัวเราะหึๆ
“สำคัญแน่ ฉันจะอ่านได้เจาะลึกกว่าเดิมหลังจากรู้ว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
ถ้าเรารู้เพศของลูกช้าไปล่ะ? เกิดเราเตรียมตัวสำหรับลูกสาวแล้วแต่ลูกดันกลายเป็นผู้ชาย? ถ้าลูกชายโตมาแบบลูกสาวแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?
ตั้งแต่โจอันตั้งครรภ์ สัญชาตญาณของความเป็นแม่ก็ทำให้เธอระแวดระวังมากจนถึงขั้นที่แลร์รี่เริ่มหวั่น หญิงสาวมักตรวจสอบว่าอาหารชนิดไหนที่เธอไม่ควรกินและกิจกรรมใดบ้างที่เธอทำไม่ได้ ทำเอาแลร์รี่พูดไม่ออก
เมื่อคิดว่าตรวจดูก็น่าจะดีกว่า ชายหนุ่มตอบตกลง “ถ้างั้น เร็วๆ นี้เราก็ไปตรวจกัน จากนั้นจะได้บอกพ่อกับแม่”
“ตกลง ฉันก็อยากกลับไปบ้านพ่อแม่ฉันเหมือนกัน มันนานแล้วนะ”
หลังจากเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น โจอันยังไม่ได้กลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ของเธอเลย แม้ทุกอย่างจะสงบราบรื่นมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เธอก็มัววุ่นวายกับความคิดเรื่องลูก จึงไม่มีความคิดจะกลับไปเยี่ยมพวกเขา
หญิงสาวอดรู้สึกผิดไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...