ความรักสีคราม นิยาย บท 157

วิเวียนหน้าถอดสีในทันที

เธอรู้ว่าเมื่อคืนเธอถูกวางยา และเธอก็สงสัยมาตลอดว่าใครคือตัวการ เมื่อดูจากรอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของแอชลีย์แล้ว เธอใช้เวลาเพียงไม่นานที่จะเชื่อมโยงเหตุการณ์นี้กับแอชลีย์

แม้จะรู้สึกโกรธ แต่วิเวียนก็ไม่ได้หยาบคายกับแอชลีย์มากเกินควรเพราะอย่างไรเสียพวกเธอก็ครอบครัวเดียวกัน ในท้ายที่สุดเธอก็เผชิญหน้ากับแอชลีย์ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นเท่านั้น “แอชลีย์ มิลเลอร์ เธอสารภาพมาซะดีกว่าว่าเมื่อคืนทำอะไรลงไป”

ดวงตาของแอชลีย์จ้องไปที่วิเวียนด้วยความเกลียดชัง

เนื่องจากเธอรู้สึกพอใจที่ได้อยู่เหนือวิเวียนมาโดยตลอด ไม่มีทางที่เธอจะยอมให้ข่มได้

“เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปเหรอ ฉันก็แค่พูดความจริง แล้วเธอจะรู้ว่าทำอะไรลงไปเมื่อคืนนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอยังกล้าวิจารณ์ฉันหลังจากที่แอบกินกับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว” แอชลีย์ขึ้นเสียง ด้วยความกระวนกระวายใจ เธอใช้โอกาสนี้อย่างเต็มที่ในการระบายความคับข้องใจหลังจากที่เมื่อเช้าวันนั้นฟาเบียนไม่สนใจเธอ

แอชลีย์ต้องประหลาดใจอย่างสุดขีด เสียงที่กังวานและมีพลังดังขึ้นในช่วงวิกฤตินี้

“แอชลีย์ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดกับใคร”

เธอหมุนตัวไปรอบๆ เพื่อพบกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งซึ่งกำลังนั่งรถเข็นมาหาเธอ

การปรากฏตัวของเขาได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ ณ ล็อบบี้ของโรงแรมในทันที

แอชลีย์ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเขาอยู่ตรงนั้น

ฟินนิคเหรอ แล้วทำไมเขาถึงมาที่นี่

แทนที่เธอจะรู้สึกถูกคุกคามจากการปรากฏตัวของเขา รอยยิ้มกลับผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอเมื่อเธอทักทายชายหนุ่มรูปหล่อ "คุณนอร์ตัน คุณมาถูกเวลาแล้ว คุณรู้ไหมเมื่อคืนวิเวียนกับ...”

ฟินนิคขัดจังหวะเธอด้วยการเพ่งมองอย่างเยือกเย็นด้วยสายตาที่แหลมคมพร้อมพูดว่า “แอชลีย์ คุณอยากรู้จริงๆ เหรอว่าผมกับพี่สาวของคุณทำอะไรกันเมื่อคืนนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แอชลีย์ก็มึนงงราวกับว่าเธอโดนฟ้าผ่า

ม-เมื่อคืนนี้ฟินนิคคือคนที่อยู่กับวิเวียนเหรอ

นี่หมายความว่าแผนของฉันล้มเหลวเหรอ

แอชลีย์แทบอยากจะกรีดร้องด้วยความโมโห อย่างไรก็ตามเธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องระวังท่าทีของตัวเองต่อหน้าฟินนิค เธอกำหมัดแน่น แล้วกัดริมฝีปากและเดินออกไปโดยไม่ได้เหลือบมองวิเวียนอีก

“แอชลีย์ หยุดก่อน”

เธอหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงของวิเวียน

เธอหันหลังกลับมาจ้องวิเวียนในท่ากอดอก เธอเชิดหน้าขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้รู้สึกเสียขวัญ

“แอชลีย์ ฟังให้ดีนะ ฉันจะปล่อยเธอไปคราวนี้และจะลืมเรื่องนี้ไปซะ” เธอจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชา “แต่ถ้าเธอยังจะหาวิธีการสกปรกๆ มาทำร้ายฉันอีก ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรสสิ่งที่เธอทำบ้าง คอยดูให้ดี”

ร่างกายของแอชลีย์สั่นด้วยความกลัว อย่างไรก็ตาม เธอยังคงพยายามรักษาท่าทางที่สูงส่งของเธอไว้ขณะเดินออกจากโรงแรม

หลังจากนั้นวิเวียนและฟินนิคก็นั่งรถออกมาจากโรงแรม

วิเวียนยังคงเงียบตลอดการเดินทาง เธอจมดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเอง

แอชลีย์เป็นคนที่วางยาเธอเมื่อคืนอย่างไม่ต้องสงสัย การได้รู้ว่าน้องสาวของเธอเป็นคนที่วางยาเธอจริง ๆ และยอมให้คนแปลกหน้าขืนใจเธอนั้นเป็นเรื่องที่ทำให้หมดกำลังใจ

เมื่อนึกถึงความชั่วร้ายทั้งหมดที่แอชลีย์ทำกับเธอก่อนหน้านี้ เธอก็สั่นเทาด้วยความหวาดกลัวอย่างช่วยไม่ได้

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้คล้ายกับเหตุร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้วในหลายๆ ด้าน หรือว่าแอชลีย์อาจเป็นตัวการที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ด้วย

เมื่อสัมผัสได้ว่าวิเวียนมีบางอย่างกวนใจอยู่ ฟินนิคจึงสะกิดไหล่เธอ “วิเวียน คุณไม่สบายหรือเปล่า หรือเป็นเพราะคุณ…เหนื่อยเกินไป”

โนอาร์กำลังสนใจกับถนนข้างหน้าเมื่อบังเอิญได้ยินคำถามที่ชวนสงสัยของฟินนิค ใบหน้าของเขาแดงขึ้นทันทีเมื่อจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความคิดลามกอย่างช่วยไม่ได้

เหนื่อยเกินไปเหรอ

วิเวียนซึ่งรู้ตัวว่าฟินนิคพยายามจะสื่อถึงอะไร เธอจ้องเขาด้วยใบหน้าที่แดงด้วยความเขินอาย

ทันใดนั้นเขาก็กระแอมในลำคอและตอบว่า “ถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยเกินไป คุณควรจะทานอาหารเสริม”

“ไม่ ฉันไม่เหนื่อยเลย” ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้นเมื่อเธอพยายามอธิบายถึงอาการเลิ่กลั่กของเธอก่อนหน้านี้

“โอ้ ผมดีใจนะที่ได้ยินแบบนั้น ทำไมเราไม่...”

เธอเอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและวางฝ่ามือบนปากของเขาเพื่อหยุดเขาไม่ให้พูดเรื่องไร้สาระ

เขาก็เลยฉวยโอกาสจับมือเธอ

เขาดูเคร่งขรึมและถามว่า “ช่วยบอกผมหน่อยว่าตอนนี้คุณคิดอะไรอยู่”

ต้องขอบอกว่าเขาเป็นคนช่างสังเกตที่ฉลาดจริงๆ

ขณะที่เอนหลังพิงเบาะนั่ง เธอก็หันไปมองนอกหน้าต่างที่การจราจรคับคั่ง ขณะที่เธอใช้เวลาคิดคำตอบ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดช้าๆ “ฉันมีความรู้สึกว่าแอชลีย์อาจจะมีส่วนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันเมื่อสองปีก่อน”

“ให้ผมช่วยคุณสืบเรื่องนี้ไหม”

วิเวียนลังเลใจก่อนจะยอมรับข้อเสนอของเขา

ก่อนหน้านั้น เธอไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะเผชิญกับที่กระทบกระเทือนจิตใจเพียงลำพัง แต่ตอนนี้เมื่อมีฟินนิคอยู่เคียงข้าง ดูเหมือนว่าเธอมีความกล้าหาญพอที่จะค้นหาตัวการที่ทำให้เธอต้องสูญเสียสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดไป