ความรักสีคราม นิยาย บท 156

อย่างไรก็ตามเขาพยายามผลักเธอออกไปด้วยสติที่เหลืออยู่เล็กน้อยของเขา จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากเตียงแล้วคว้าเสื้อผ้าของเขาจากพื้น แล้วรีบไปที่ห้องน้ำ

สำหรับแอชลีย์นั้น เธอล้มลงบนเตียงหลังจากถูกเขาผลัก

เธอตกตะลึงกับการกระทำของเขา เลือดของเธอร้อนด้วยควมโกรธ

เธอพยายามยั่วยวนเขามาแทบครั้งไม่ถ้วน แต่ความพยายามของเธอกลับนั้นไม่สำเร็จมาโดยตลอด เขาไม่ได้แสดงอะไรนอกจากความรังเกียจในการตอบสนองต่อการยั่วยวนของเธอ เขาจะปฏิเสธวิเวียนไหมถ้าเธอเป็นคนที่ยั่วยวนเขา?

อย่างไรก็ตามสิ่งหนึ่งที่เธอไม่สามารถลืมได้คือเขาพึมพำชื่อวิเวียนเมื่อพวกเขามีเวลาดีๆ ด้วยกันบนเตียงนอน

ด้วยความคิดเช่นนั้นในใจของเธอ เธอกำมัดของเธอแน่นจนมันแทบจะเจาะทะลุฝ่าเมือของเธอ

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนั้นคือสิ่งเดียวที่เขาคิดถึงแม้ในขณะที่เขากำลังประสบกับคลื่นแห่งความปีติยินดีกับเธอ

มันช่างน่าขยะแขยง

น่าสะอิดสะเอียนมาก

แม้จะพบว่ามันเป็นเรื่องที่น่ารังเกีจ แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะอดทนกับมัน

เมื่อคิดว่ามันเป็นการเปล่าประโยชน์หากเธอปล่อยโอกาสที่เธอจะอยู่กับเขาให้มันหลุดลอยไป เธอเต็มใจที่จะทำในทุกๆ อย่าง

ในห้องน้ำ ฟาเบียนเปิดก๊อกน้ำไปจนสุดพร้อมกับสาดน้ำเย็นลงบนหน้าของเขาเพื่อพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นดูปกติแบบไม่มีอะไรต้องสงสัย แต่แล้วเขาก็พบว่ามีความเป็นไปได้เล็กน้อยที่มันจะถูกไตร่ตรองไว้ล่วงน้า

มันน่าสงสัยว่าแอชลีย์มาปรากฎตัวที่ด้านหน้าทางเข้าของสโมสรได้อย่างไร นอกจากนี้ยังมีบางอย่างที่น่าแปลกเกี่ยวกับความทนทานต่อแอลกอฮอล์ที่ต่ำกว่าที่ปกติของเขา และการที่พวกเขาจบลงบนเตียง

เมื่อเขาคิดถึงภาพที่แอชลีย์นำมาเปิดระหว่างงานปาร์ตี้ครั้งที่แล้ว มันก็โน้มน้าวให้เขาเชื่อมากขึ้นว่าผู้ญิงที่ดูขี้เล่นและน่ารักคนนี้มีบางอย่างมากกว่าที่เห็นด้วยตา

ในขณะเดียวกันเขาถูกครอบงำโดยความกลัว

หรือว่าผมควรที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอเพิ่มเติม

เขารีบอาบน้ำอย่างรวดเร็วและเดินออกจากห้องน้ำ แอชลีย์ได้เปลี่ยนไปแล้ว เธอจ้องเขาด้วยรอยยิ้มกว้างบนไปหน้าของเธอ เขาหลบสายตาจากเธอเพื่อหลีกเลี่ยงการพูดคุย

แม้ว่าแอชลีย์และน้องสาวของเธอจะมีความคล้ายกัน แต่เธอก็ไม่สามารถเลียนแบบรอยยิ้มที่เป็นประกายสดใสของพี่สาวเธอได้

ตาของเขาดูนละห้อยขณะที่เขาหยิบสิ่งของของเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแสว่า “ผมต้องไปแล้วนะ เพราะพรุ่งนี้ตารางงานของผมยุ่ง”

“ฟาเบียน”

แอชลีย์ดูกังวลใจ เธอตั้งใจที่จะพูดคุยกับเขา แต่ด้วยความตกใจของเธอ แต่ด้วยความผิดหวังของเธอ ฟาเบียนไม่แม้แต่จะมองเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะจากไป แล้วประตูก็ถูกปิดโดยไม่แยแสหลังจากที่เขาเดินจากไป

ฟาเบียนถูกปล่อยให้ยืนตัวแข็งอยู่อย่างนั้นด้วยสีหน้าบูดบึง

เธอใช้มือขวาลูบท้องของเธอ แล้วเธอก็เริ่มน้ำตาคลอ

ฟาเบียน ฉันรบกวนคุณขนาดนั้นเลยเหรอคะ ถ้าคุณคิดแบบนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันหวังว่าฉันจะได้ในสิ่งที่ฉันอยากได้โดยการพยายามด้วยตัวเองเมื่อคืนนี้

ผู้คนมักพูดว่าเด็กสามารถทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างคู่รักดียิ่งขึ้น ตราบใดที่เธอตั้งท้องลูกของเขา เขาจะไม่สามารถกำจัดเธอไปได้ตลอดชีวิตของเขา

หลังจากที่ฟาเบียนรีบออกจากโรงแรม เขาก็โทรหาผู้ช่วยของเขาโดยทันทีและขอให้ผู้ช่วยของเขาเริ่มการสืบเกี่ยวกับแอชลีย์ เขาต้องการรู้ว่าแอชลีย์ได้รูปนั้นมาได้อย่างไร โดยเฉพาะรูปที่เขาไม่มีในโทรศัพท์

อะไรคือความจริงเบื้องหลังเหตุการณ์ที่น่าขยะแขยงที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน ใครเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง ก่อนที่ฟาเบียนจะเดินทางกลับประเทศ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ที่เต็มไปด้วยปริศนาเช่นนี้

หลังจากปรับปรุงรูปลักษณ์ภายนอกของเธอแล้วแอชลีย์ไปที่ล็อบบี้ของโรงแรม เธอบังเอิญขนกับวิเวียนซึ่งกำลังพักผ่อนอยู่บนโซฟาบริเวณนั้น

วิเวียนซึ่งกำลังรอฟินนิคที่กำลังแจ้งย้ายออกจากโรงแรม เธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็นแอชลีย์

เมื่อแอชลีย์เห็นพี่สาวของเธอ รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

เพราะตอนนี้วิเวียนยังอยู่ที่โรงแรม ถ้าอย่างนั้นหมายความว่าแผนของฉันที่จะทำลายเธอโดยการวางยาลงในเครื่องดื่มของเธอสำเร็จหรือเปล่า

“คุณวิเวียนคนดี ทำไมคุณถึงมานั่งอยู่ที่นี่ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมคุณถึงดูอ่อนล้ามาก หรือว่า...” แอชลีย์เดินเขาหาวิเวียนและพูดอย่างช้าๆ “ฉันสงสัยว่าใครคือผู้ชายที่โชคดีที่ได้ใช้เวลาเมื่อคืนนี้กับคุณวิเวียนของเรา”

แอชลีย์ฉวยโอกาสซ้ำเติมวิเวียน ความคิดที่จะดูการแสดงออกถึงความทุกข์ทรมานหลังจากการถูกขืนใจของวิเวียนเมื่อคืนนี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ

อย่างไรก็ตามวิเวียนเพียงแค่ขมวดคิ้วและมองเธอด้วยความสงสัย

เธอรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับฟินนิคเมื่อคืนนี้

“เฮ้ ทำไมไม่ตอบฉันล่ะ คุณอายจนไม่อยากพูดเรื่องนี้เหรอ ให้ตายเถอะ ผู้หญิงง่ายๆ อย่างคุณจะรู้สึกอายกับสิ่งที่คุณทำกับผู้ชายเหรอ ฉันสงสัยจริงๆ ว่าคุณนอร์ตันจะมีเป็นยังไงเมื่อรู้ว่าคุณมั่วไปทั่ว”