ความรักสีคราม นิยาย บท 1586

คนที่เหลือพยักหน้าและแยกทางกันไปโดยไม่พูดอะไรอีก

พวกเขารู้ว่าต้องแยกจากกันเพื่อกลับมาพบกันใหม่ ในเวลาที่พวกเขาต่างเป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเดิม

ในที่สุดก็ได้กลับบ้านสักที โจอันคิดและรู้สึกยินดี

แม้จะไม่ได้มีอาการอ่อนเพลียสักเท่าไร แต่เธอยังคงรู้สึกว่าไม่มีที่ไหนดีกว่าบ้าน และจะรู้สึกผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่เมื่ออยู่บ้านเท่านั้น

แคสเปี้ยนก็ขึ้นรถของแลร์รี่เพื่อกลับไปยังมาร์ซิงฟิวด้วยกัน

แคสเปี้ยนเดินทางมาที่เกาะด้วยรถแท็กซี่ จึงดีใจมากที่ได้กลับพร้อมกับแลร์รี่และรถของเขา

แลร์รี่นั้นดีใจยิ่งกว่าเพราะเขาจะได้ให้แคสเปี้ยนขับรถแทน

สงสารตัวเองจริงๆ ที่ได้ทำงานกับหัวหน้าที่ไม่เอาใจใส่และเอาเปรียบแบบนี้

“อีกอย่าง แคสเปี้ยน ความสัมพันธ์ของนายกับแฟนเป็นยังไงบ้าง?”

อยู่ดีๆ แลร์รี่ก็เกิดสนใจชีวิตรักของแคสเปี้ยนขึ้นมา

“ยังเหมือนเดิมครับ”

แคสเปี้ยนอึดอัดเล็กน้อยเมื่อถูกถามเกี่ยวกับชีวิตรักของเขา

“หมายความว่ายังไง? ทำไมนายขี้อายเหมือนเด็กสาวเลยล่ะ?” แลร์รี่แหย่

เมื่อเห็นว่าแคสเปี้ยนที่กำลังอายมากแลร์รี่ก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเขา

“ก่อนเราจะมาที่เกาะพิลแลร์ผมพาเธอไปหาพ่อกับแม่มาแล้วครับ” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“พาเธอไปหาพ่อกับแม่มาแล้วเหรอ? ประทับใจมาก ”

แลร์รี่ยิ้มและมีความสุขยิ่งกว่าใครเมื่อเห็นแคสเปี้ยนเป็นแบบนี้

“แล้วพ่อแม่ของคุณว่ายังไงบ้าง?” โจอันถามด้วยความสงสัย

“พวกเขาบอกว่าแนนซี่ผิวดี สวย และสุภาพแต่เธอผอมไปหน่อยซึ่งไม่ดีต่อการมีลูกครับ”

ขณะที่พูดแคสเปี้ยนก็อายมากขึ้นกว่าเดิม