“พ่อครับแม่ครับ หากมีเรื่องอะไรต้องบอกพวกเรานะครับ มีเบอร์พวกเรากันแล้วใช่ไหมครับ? เราเป็นลูกชายของพ่อกับแม่นะครับอย่าถือว่าเราเป็นคนนอก!” ลีออนพูดอย่างจริงใจพร้อมกับจับมือหญิงวัยกลางคนไปด้วย
“โอ้” เธอรีบตอบ “ลูกใจดีมากเลย พวกเราสบายดี เราจะบอกลูกๆ แน่ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ลูกทุกคนเป็นคนดีมากเลยนะ น่าเสียดายที่เฮกเตอร์น่ะ…”
เมื่อคิดถึงลูกที่ตายไปแล้วทำให้เธอปวดใจจนต้องเอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมา
“เอาละ พอแล้ว! ไหนๆ พวกเขาก็มาถึงแล้วคุณควรไปทำอาหารให้พวกเขากิน ผมจะนั่งดื่มกับพวกเขาสักหน่อย” ชายวัยกลางคนรีบขัดภรรยาเพราะกลัวสิ่งที่เธออาจจะพูดออกมา
“ค่ะๆ ได้สิ” เธอปาดน้ำตาอีกครั้งและเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แม่จะไปทำอาหาร ลูกๆ คุยกันไปก่อนนะ อย่าลืมดื่มน้ำที่แม่เตรียมให้กันด้วยนะ”
หลังจากพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในครัว
ตอนแรกแลร์รี่และเพื่อนๆ วางแผนว่าจะกลับกันเลยหลังจากมาหาทั้งสอง แต่สายตาอันกระตือรือร้นของทั้งสองทำให้พวกเขาปฏิเสธไม่ลง ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่เป็นเพื่อทั้งสองต่อ
คู่รักวัยกลางคนมีลูกชายคนเพียงคนเดียว ซึ่งเขาเสียสละชีวิตตนเองในต่างประเทศระหว่างปฏิบัติภารกิจ ดังนั้นเลยไม่มีใครจะคอยดูแลพวกเขาตอนแก่
โชคดีที่แลร์รี่และเพื่อนๆ สนิทกับเฮกเตอร์ลูกชายของทั้งคู่มาก และปฏิบัติกับพวกเขาราวกับเป็นพ่อแม่ของตนเอง เพื่อทั้งคู่จะยังพอมีคนที่พึ่งพาได้อยู่
ฉะนั้น ถ้าลูกชายยังอยู่ตรงนี้ ทั้งคู่กคงไม่ปล่อยให้เขาจากไปโดยไม่กินข้าวที่บ้านของก่อนกลับหรอก
เมื่อบ้านกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง พวกเขาก็มีความสุขมากแม้ตนเองจะต้องยุ่งก็ตาม
แลร์รี่และเพื่อนๆ ก็ช่วยพวกเขาทำอาหารด้วย เป็นเรื่องตลกแต่อบอุ่นหัวใจที่ได้เห็นชายกลุ่มหนึ่งกำลังทำงานบ้าน
อาหารมื้ออร่อยทำเสร็จเรียบร้อยด้วยความพยายามของทุกคน
ทุกคนนั่งลงที่โต๊ะอาหารและเริ่มกินอาหารในบรรยากาศอันอบอุ่นหัวใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...