ความรักสีคราม นิยาย บท 16

วิเวียนไม่ทันจะได้ทำอะไร ก็ได้ยินเสียงหวีดร้องอย่างตกใจ พอหันไปมอง จึงพบว่าเอมม่ากำลังวิ่งเข้ามา

เอมม่าคือภรรยาของพ่อเธอและเป็นแม่ของแอชลีย์ แต่ไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิดของวิเวียน

แม่ของเธอยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลตามลำพัง ประคองชีวิตอยู่ได้ด้วยฤทธิ์ยา

เอมม่ารีบพยุงแอชลี่ย์ขึ้นจากพื้น ฟาเบียนเองก็วิ่งเข้ามาเช่นกัน เมื่อเขาเห็นสภาพอันน่าสงสารและดวงตาแดงก่ำของเธอ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ "วิเวียน นี่เธอทำอะไร"

ต่างจากแอชลี่ย์ที่แสดงออกถึงความอ่อนแอ วิเวียนยังคงมีท่าทีท้าทายอย่างดื้อรั้น แม้ตัวจะเปียกโชกไปด้วยไวน์แดงก็ตาม "เธอเอาแต่พูดจายั่วโมโหฉันไม่หยุด ฉันเลยผลักเธอไปแบบไม่ตั้งใจ ฉันขอโทษ"

"ไม่ตั้งใจเหรอ" เอมม่าขึ้นเสียงพร้อมจ้องมองวิเวียนอย่างขุ่นเคือง "แกหมายความว่ายังไงที่ว่าไม่ตั้งใจ ก็เห็นๆ อยู่ว่าแกจงใจทำ แกก็แค่อิจฉาที่แอชลี่ย์จะได้แต่งงานกับคนเลิศๆ น่ะสิ ก็เลยคิดจะทำร้ายแอชลี่ย์ก่อนงานแต่ง ทำไมแอชลี่ย์ถึงมีพี่สาวใจโหดขนาดนี้ได้นะ"

"เอมม่า คุณคิดเยอะไปแล้ว ทำไมฉันต้องอิจฉาแอชลี่ย์ด้วย"

"แกอิจฉาเค้ามาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว อย่าคิดนะว่าฉันจะลืม" น้ำเสียงเอมม่าแผดดังกว่าเดิม "แกไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง แกกับแม่ของแกถอดแบบออกมาเหมือนกันไม่มีผิด เหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก นังแพศยาไร้ยางอาย"

วิเวียนโกรธจัด

"เอมม่า" น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นเย็นเยือก "ฉันขอเตือนคุณไว้เลยนะ เพราะคุณแก่กว่า ฉันจะยอมปล่อยผ่าน ถึงคุณจะด่าว่าฉันก็ตาม แต่ถ้ามาด่าแม่ฉัน ก็ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจอะไรกันอีกแล้ว"

ดวงตาแดงก่ำจนเห็นเส้นเลือดฝอยของวิเวียนทำให้เอมม่าเสียขวัญ เธอพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว ได้แต่ส่งสายตาวิงวอนฮาร์วีย์ที่อยู่ข้างกาย

ฮาร์วีย์ก็มีท่าทีไม่เป็นมิตรเช่นกัน เขาจ้องวิเวียน แล้วตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด "วิเวียน พูดอะไรของแก ขอโทษเดี๋ยวนี้นะ"

วิเวียนโกรธจนตัวสั่น ขณะที่เธอกำลังจะตอกกลับ ฟาเบียนก็ถากถางเสียงเย็นชาขึ้นว่า "คุณมิลเลอร์ คุณควรจัดการเรื่องในครอบครัวของคุณให้เรียบร้อยจริงๆ นะครับ หล่อนก็แค่ลูกนอกสมรส แต่กล้ามาขึ้นเสียงครอบครัวแท้ๆ กฎเกณฑ์ในบ้านนี้หายไปไหนหมด"

วิเวียนตัวแข็งทื่อขณะจ้องมองฟาเบียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ฟาเบียนสบตาเธอ ถึงกระนั้นสายตาของเขากลับเต็มไปด้วยความดูแคลน

ในตอนแรกเขาคิดว่าวิเวียนแตกต่างจากแม่ของเธอผู้ที่เป็นเพียงเมียเก็บ ทว่าพวกหล่อนกลับกลายเป็นพวกไร้ยางอายเหมือนกัน

เขาโต้กลับด้วยถ้อยคำร้ายกาจอย่างนั้น ไม่ใช่เพื่อเข้าข้างแอชลีย์ แต่เพียงเพราะถูกครอบงำจากความหน้ามืดตามัวและความโง่เขลาของตัวเองในอดีตเท่านั้น

"ผมขอโทษด้วยนะครับคุณนอร์ตัน ที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้"

วิเวียนที่เอาแต่ยืนอึ้งได้สติคืนกลับมา ก่อนจะตวัดสายตาวาวโรจน์ไปยังฮาร์วีย์ เธอตอกกลับ "พ่อคะ พ่อพูดเรื่องอะไร ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พ่อรู้ดีทุกอย่าง ตอนนั้นแม่..."

นามสกุลของแกคือวิลเลี่ยม ไม่ใช่มิลเลอร์

พวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน รักกันและมีศัตรูคนเดียวกัน

ฉันมันก็เป็นแค่คนนอกสำหรับพวกเขามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

แล้วจะอยู่ที่นี่และทำให้ตัวเองขายหน้าอีกทำไม