ความรักสีคราม นิยาย บท 1618

โจอันกับแนนซี่หัวเราะออกมาอย่างหนัก

หลังจากคุยกันไปได้สักพัก แนนซี่ก็พูดขึ้นว่า "คุณแลร์รี่ โจอัน เรามีข่าวดีจะมาบอก ฉันกับแคสเปี้ยนกำลังจะแต่งงานกัน!" แนนซี่พูดออกมาด้วยรอยยิ้มอันพอใจเมื่อได้แบ่งปันความสุขกับอีกสองคนในห้อง

เมื่อได้ยินแบบนั้นโจอันก็หัวเราะออกมา "ยัยบื้อ นี่คิดว่าเราไม่รู้หรอว่าเธอจะแต่งงานกัน? รับรองได้เลยว่าฉันกับแลร์รี่ได้เตรียมเงินใส่ซองไว้ให้เธอแล้ว"

"จริงหรอครับ? คุณเตรียมไว้ให้เท่าไรครับคุณโจอัน?" ทันทีที่ได้ยินคำว่า 'เงินใส่ซอง' สายตาของแคสเปี้ยนก็เต็มไปด้วยความคาดหวังพร้อมกับหันไปมองโจอันทั้งน้ำลาย

เงินใส่ซองจากหัวหน้า! มันจะต้องเป็นเงินที่เยอะมากแน่ๆ! แคสเปี้ยนดีใจมากๆ

"ดูคุณสิ!"

แนนซี่ดันหน้าผากของแคสเปี้ยน "เราควรดีใจที่โจอันกับคุณแลร์รี่มาร่วมงานแต่งของเรานะคะ เงินใส่ซองน่ะไม่ได้สำคัญเลย"

มันเจ็บจนน้ำตาแทบไหลอาบหน้าของแคสเปี้ยน พอเห็นแบบนี้เขาก็รีบบอกความรู้สึกที่แท้จริงของเขาว่า "ใช่ครับ เราไม่ควรอยากได้เงินใส่ซอง แต่ถึงคุณจะยืนยันแบบนั้นเราก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี"

แนนซี่ถามโจอันโดยที่ไม่ได้สนใจความคิดของแคสเปี้ยนเลยว่า “โจอัน ฉันได้ยินมาว่าพวกเธอสองคนจบจากมหาวิทยาลัยเบนนิชใช่มั้ย?"

ทันใดนั้น โจนก็สะดุ้ง สมัยที่เรียนมหาลัยมันก็ผ่านนานมากแล้ว

ช่วงแรกๆ ของการเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็มีแต่ความคาดหวังที่จะมีชีวิตนึกศึกษาที่ดี และเป็นไปตามที่เธอต้องการ เธอได้พบกับความรักในตอนที่เรียนมหาลัยด้วย

อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่เธอลาออกจากมหาลัยในช่วงปีที่สองมันเป็นตอนที่เธอป่วย การเรียนไม่จบมหาลัยจึงถือเป็นความเสียใจที่สุดในชีวิตของโจอัน

พอคิดถึงเรื่องนั้น โจอันหดหู่ลงและก็ยิ้มละห้อยละเหี่ย "ใช่ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเบนนิช แต่น่าเสียดายค่ะที่ฉันลาออกเพราะมีเหตุผลส่วนตัวในตอนที่เรียนอยู่ปีสอง และฉันก็ไม่เคยกลับไปอีกเลยนับตั้งแต่นั้นมา"

"เป็นเรื่องบังเอิญจังเลย เพราะฉันก็จบจากมหาวิทยาลัยเบนนิชเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราเรียนอยู่ที่เดียวกัน แต่น่าเสียดายจริงๆ ที่ชีวิตมหาลัยของโจอันไม่ได้ราบรื่น นั่นมันเป็นสถานที่สำคัญในชีวิตของเราเลยนะ!" แนนซี่คร่ำครวญถึงชีวิตมหาลัยที่ไม่ราบรื่นของโจอันและแสดงความเสียใจออกมา