ความรักสีคราม นิยาย บท 1620

"อันที่จริง ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณครับ" แลร์รี่หัวเราะเบาๆ พร้อมกับพูดต่อ

"บอกฉันมาได้เลยถ้ามีอะไรที่ฉันช่วยได้น่ะ นายน่ะมีส่วนช่วยมหาลัยไว้มากมาย เรายินดีมากเลยถ้าเราจะได้ตอบแทนบุญคุณนาย"

เจสสันหัวเราะด้วยความดีใจที่จะได้ช่วยแลร์รี่เหมือนกัน

"โจอัน ภรรยาของผมเคยเรียนที่มหาลัยเบนนิชเหมือนกันครับ แต่ตอนนั้นเธอป่วยหนักและต้องลาออกไปเพื่อรักษาอาการป่วย เธอไม่เรียนไม่จบด้วยครับ แต่ตอนนี้เธอหวังว่าจะได้กลับไปเรียนให้จบ ผมเลยสงสัยว่าคุณจะช่วยเติมเต็มความฝันของเธอให้ได้มั้ยครับ?" แลร์รี่พูดออกไปอย่างแนบเนียนด้วยน้ำเสียงร้องขอ อันที่จริงเขารู้ว่าเจสสันจะช่วยเรื่องนี้แน่นอน

"ฮ่าฮ่า ฉันว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนะ นายบอกมาตรงๆ เลยก็ได้ถ้ามันเป็นสิ่งที่นายต้องการ ฉันอนุญาตให้ภรรยานายกลับมาเรียนต่อได้เลย มันไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรเพราะงั้นไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เองและภรรยาของนายก็จะได้กลับมาเรียนเร็วๆ นี้" เจสสันตอบกลับมาด้วยความจริงใจ สำหรับเขาการทำให้แลร์รี่เป็นหนี้บุญคุณมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

"โอ้ ว่าแต่แลร์รี่ ภรรยาของนายลาจากมหาลัยไปเมื่อไรหรอ? ฉันจะได้คุยกับอาจารย์ที่เกี่ยวข้องให้" เจสสันกล่าวเสริม

"ขอบคุณนะครับคุณเจสสัน" แลร์รี่จอบอย่างชื่นชมว่า "ภรรยาของผมลาออกไปเมื่อตอนที่เธออยู่ปีสองครับ

"ได้ๆ ฉันจะรีบจัดการให้ทันทีเลยนะ แล้วก็นะแลร์รี่ มีบางอย่างที่ฉันมองข้ามเรื่องนี้ไปน่ะ นายไม่บอกฉันเรื่องที่นายแต่งงานได้ยังไง? นี่นายเห็นฉันเป็นอะไร?" เจสสันแสร้งทำเป็นไม่พอใจ

"คุณเจสสันนั่นมันไม่จริงนะครับ ผมกลัวว่าคุณจะยุ่ง ผมเลยไม่อยากกวนคุณน่ะครับ งั้นทำไมเราไม่ไปกินข้าวกันสักวันล่ะครับ? โจอันกับผมจะพาคุณไปทานอาหารเย็นเพื่อเป็นการชดเชยครับ"

แลร์รี่ได้เจอกันคนมาทุกแบบแล้ว ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้จากเจสสัน เขาก็รู้ได้ชัดเจนว่าเจสสันกำลังคิดอะไรอยู่

"ฮ่าๆ ได้สิ ตกลงกันแล้วนะ!"

...

ไม่กี่วันต่อมาก พวกเขาก็ได้รับข่าวจากมหาวิทยาลัยเบนนิชว่าขอให้โจอันกลับไปเรียนที่มหาลัยก่อนที่จะเริ่มการศึกษาใหม่

โจอันยังตั้งตารอที่จะได้รับข้อมูลอัปเดตจากทางมหาวิทยาลัยเบนนิชเร็วๆ ดังนั้น แลร์รี่ที่ได้รับข่าวแล้วเขาจึงรีบบอกโจอันทันที