ความรักสีคราม นิยาย บท 210

ฟินนิครออย่างใจจดใจจ่ออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ซาเวียร์จะมาถึงในที่สุด

เนื่องจากพี่เลี้ยงเด็กกลับไปแล้ว ฟินนิคจึงลุกขึ้นจากรถเข็น

อันที่จริงเขาไม่ได้เหนื่อยจากการเข้าร่วมงานประมูลแต่สิ่งเดียวที่เหนื่อยคือการนั่งรถเข็นตลอด เวลา

ฟินนิครินไวน์แดงให้ซาเวียร์

ซาเวียร์รับมาและพึมพำ “ไวน์แดง จริงจังนะนี่ คุณชอบไวน์มากถึงขนาดต้องดื่มอีกทั้งๆที่เสื้อผ้าของนายก็เปียกโชกด้วยไวน์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

เขาเอนตัวไปดมกลิ่นเสื้อผ้าของฟินนิค จากนั้นเขาก็ปิดจมูกและแซวว่า “คุณมีกลิ่นแอลกอฮอล์นะ ฮ่าฮ่า ดูเหมือนนักดื่มตัวยงทีเดียว”

อย่างไรก็ตามฟินนิคไม่สนใจการล้อเล่นของเขาและถามอย่างกังวลว่า “หยุดล้อเล่นแล้ว บอกฉันที สิ่งที่นายพูดทางโทรศัพท์หมายความว่ายังไง มีข่าวเกี่ยวกับผ้าพันคอไหมบ้างหรือเปล่า”

“ทำไมนายถึงรีบร้อนในเมื่อเรามีเวลาเหลือเฟือในในโลกใบนี้ นายนี่นี่ไม่มีอารมณ์ขันเอาเสียเลย ทำหน้าเคร่งขรึมและทำท่าเท่ตลอดเวลาแบบนี่ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง” ซาเวียร์โต้กลับด้วยใบหน้าที่มีความสุข

ฟินนิคนั่งอยู่บนโซฟาว่า “หยุดกวนประสาทฉันเสียที บอกฉันเกี่ยวกับผ้าพันคอไหมตอนนี้ นายจำอะไรได้บ้าง บอกมาและหยุดทดสอบความอดทนของฉัน”

"ตกลง ตกลง" ซาเวียร์ยกมือยอมแพ้และเสริมว่า “นายต้องขอบคุณใครบางคนจากการประมูลเพื่อการกุศล เป็นเพราะเธอทำให้ฉันจำเรื่องผ้าพันคอไหมได้”

"ใคร" ฟินนิครอคำตอบจากซาเวียร์

เมื่อเห็นสีหน้ากระตือรือร้นของฟินนิค ซาเวียร์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะและเยาะเย้ยเขา “ดูหน้านายซะก่อน วิตกกังวลมาก ฮ่าฮ่า โคตรตลกเลย”

ฟินนิคคว้าคอเสื้อซาเวียร์แล้วตะคอก “หยุดเล่นได้แล้ว บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าเธอเป็นใคร”

“ปล่อยฉันนะ พูดแล้ว ฉันจะพูดเอง โอเคไหม”

ฟินนิคคลายมือที่จับออกและซาเวียร์ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เขาพูดว่า “แอชลีย์ ถ้านายไม่ปกป้องวิเวียนจากไวน์ที่แอชลีย์สาดจนโดนตัวเองเปียกโชกไปด้วยฉันคงจำไม่ได้ แต่ตอนที่ฉันเช็ดเสื้อผ้าของนายด้วยผ้าพันคอไหม ฉันรู้สึกเหมือนเรื่องในอดีตมันหวนกลับมา...”

ซาเวียร์แสร้งทำเป็นครุ่นคิดในขณะที่ฟินนิครอว่าเขาจะพูดอะไรต่อโดยไม่ได้สงสัยอะไร

หลังจากรอสักครู่ ในที่สุดฟินนิครู้ว่าเขาถูกแกล้งให้รอ

เขาขยับเข้าใกล้ซาเวียร์และจ้องเข้าไปในดวงตาและขู่ว่า “ซาเวียร์ แจ็คสัน ช่วยรีบเล่าและอย่าปล่อยให้ฉันสงสัยได้ไหม ฉันกำลังจะหมดความอดทน และถ้านายยังทำแบบนี้ต่อไปอย่ามาหาว่าฉันใจร้ายกับนายนะ”

“พระเจ้าช่วย ฉันแค่อยากทำให้เป็นเรื่องง่ายๆสักครั้ง ดูนายหงุดหงิดรำคาญใจ”