ความรักสีคราม นิยาย บท 212

ดูเหมือนว่าฟินนิคจำเรื่องทุกอย่างได้หมดแล้ว ฉันคิดถูก ในที่สุดฉันก็ล้างมลทินให้กับชื่อเสียงของตัวเองได้เสียที “นี่เป็นพรหมลิขิตแน่นอนพี่ชาย เรื่องกลับกลายเป็นว่านายกับวิเวียนชิงสุกก่อนห่าม ช่างกล้านะเนี่ย” ซาเวียร์พูด

ฟินนิคมองเขาด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ “นี่นายไม่ได้หมายถึงวิเวียนใช่ไหม”

“ฉันพูดถึงนายต่างหาก นายแก้ปมในใจได้แล้ว ฉันทำงานที่นายมอบหมายจนเสร็จลุล่วงด้วยเกียรติ์ของฉันเลยนะ พี่ชาย อืม...โรงงานของฉันกลับมาทำงานอีกครั้งได้หรือยัง นายกลับคำไม่ได้นะ” ซาเวียร์พูด

“พรุ่งนี้เลยเป็นไง ตอนนี้นายไปได้แล้ว” ฟินนิคพูด ซาเวียร์อยากไปเมาฉลองกับเขาสักหน่อย แต่ฟินนิคกลับไล่เขาออกมา

แหม เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน อย่างน้อยพวกเราก็ได้รู้ความจริงแล้วตอนนี้

วิเวียนกำลังหลับสนิทตอนที่ฟินนิคกลับถึงบ้าน เขาสงสัยว่าเธอกำลังฝันอยู่เพราะมีรอยยิ้มจางๆอยู่บนใบหน้าของเธอ ฟินนิคอดไม่ได้ที่จะลูบไล้ผิวสวยที่เผยออกมาจากชุดนอน แต่เขากลัวปลุกเธอตื่น เขาจึงขยับผ้าห่มไปห่มหัวไหล่ให้เธอแทน

ตอนนั้นเองที่เขานึกถึงคืนนั้นเมื่อสองปีที่แล้วอีกครั้ง

ความจริงแล้ว เขาจำคืนนั้นได้แต่ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เขาจึงจำไม่ได้ว่าโรงแรมไหนและไม่ได้หวังมาก่อนว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้ คืนนั้นเป็นคืนที่ดี เมื่อก่อนเขาปฏิเสธผู้หญิงมากมาย แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงแปลกหน้าในคืนนั้น ตอนนี้เขาคิดว่ามันไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาหรอกที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่เป็นเพราะผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นคือวิเวียนต่างหาก

ฟินนิคอดคิดไม่ได้ว่ามันเป็นโชคชะตาที่พาให้พวกเขามาอยู่ด้วยกัน และทำให้พวกเขาได้พบกันอีกครั้ง แต่งงานกัน และตกหลุมรักกันและกัน หรือบางที เขาอาจจะรักเธอเข้าแล้วตั้งแต่คืนนั้น จะมีอะไรที่อธิบายความหื่นกระหายที่เขามีต่อร่างกายของเธอได้อีกงั้นเหรอ