ความรักสีคราม นิยาย บท 25

วิเวียนกังวลว่าฟาเบียนอาจจะรำคาญที่เธอออกมาจากเมืองคิวกระทันหัน ดังนั้นเธอจึงแปลกใจเมื่อสิ่งที่เธอได้ยินจากเขาทั้งหมดคือการเงียบหายไปไม่ติดต่อมา

วันหยุดสุดสัปดาห์มาถึงเร็ว

วันนั้น วิเวียนแต่งตัวในชุดราตรียาวสีไวน์แดงที่ฟินนิคเตรียมไว้ให้เธอ เธอจัดแจงใส่สร้อยเพชรและรองเท้าส้นสูงเข้าคู่กับชุดก่อนจะเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ

ฟินนิคคอยเธออยู่แล้วที่ชั้นล่างและเสียงรองเท้าส้นสูงของเธอที่ดังกระทบบันไดไม้ทำให้เขาเงยหน้าไปมอง ตาของเขาเบิกกว้างในวินาทีต่อมา

วิเวียนสวยน่ารักกว่าเด็กสาวทั่วๆ ไป แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่แต่งตัวจัดจ้าน ความจริงแล้ว เธอเคยชินกับการซ่อนความสวยเอาไว้มากกว่าอวดโฉมมันออกมา

เพราะฉะนั้นเธอจึงดูเหมือนเพชรเม็ดงามที่แต่งแต้มเครื่องสำอางค์เพียงบางเบาและกรุยกรายอยู่ในชุดที่เขาเลือกให้เธอ

วิเวียนเดินมาหาฟินนิคและจ้องมองเขา เธอกำลังสงสัยว่าทำไมเขาถึงเงียบนัก “มีอะไรผิดปกติหรือคะ ฉันดูประหลาดหรือเปล่า” เธอถามอย่างเขินอายพลางใช้มือสางผม

นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้ใส่ชุดแบบนี้ และการดูราคาชุดนี้บนอินเทอร์เน็ตก็ไม่ได้ช่วยให้เธอเครียดน้อยลง

“ไม่ คุณไม่ประหลาดเลยสักนิด” ฟินนิคพูดพลางสะบัดตัวเองให้หลุดออกจากภวังค์ “คุณดูสวยมาก”

ฟินนิคไม่ใช่คนตระหนี่ขี้เหนียวเรื่องคำชมเชย โดยเฉพาะเมื่อผู้รับคือภรรยาของเขาเอง

วิเวียนยืนนิ่งไม่ไหวติง

นี่เขาเพิ่งชมฉันหรือเนี่ย

“ไปกันเถอะ” ฟินนิคพูด เขาดันตัวเองขึ้นรถด้วยอาโดยมีวิเวียนตามหลังเขามาไม่ห่าง

พวกเขาเลือกร้านอาหารหรูสำหรับการพบปะกับครอบครัวของฟินนิค

เมื่อพวกเขามาถึงร้านอาหาร วิเวียนลงจากรถโดยมีฟินนิคจับมือเธอไว้ เมื่อพวกเขาขึ้นลิฟต์ ความเครียดของวิเวียนก็เพิ่มขึ้นในทันที “ฟินนิค...คนในครอบครัวของคุณเป็นคนเจ้าปัญหาไหมคะ”

"ไม่นะ" ฟินนิคตอบ เขาหยุดไปนิดหนึ่งก่อนจะพูดต่อ "แต่.. ผมขอแนะนำให้คุณเตรียมรับมือไว้หน่อยแล้วกัน"

วิเวียนยืนนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะได้ถามว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ประตูลิฟต์เปิดออกบนชั้นของพวกเขาพอดี

วิเวียนวิ่งตามเขาไป ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดตรงปลายโถงทางเดิน

ในจังหวะที่พวกเขาเข้าไปในห้อง วิเวียนสังเกตเห็นผู้ชายแก่นั่งอยู่ที่โต๊ะ นั่นคือคุณตาของเขา