ความรักสีคราม นิยาย บท 252

ระหว่างทางที่เดินไปเธอได้ยินผู้คนมากมายพูดจาเยาะเย้ยถากถางเธอ พวกเขาจงใจพูดเสียดสีให้เธอได้ยิน

“เธอกล้าดียังไงมาเสนอหน้าที่นี่ ไม่มีความละอายเลยหรือไง เธอทำให้ตระกูลนอร์ตันต้องอับอายขายหน้า”

"โอ้ ดูนั่น เดินมาแล้วแม่วิเวียนที่น่าไม่อาย แต่เธอดังขึ้นมาได้เพราะทำเรื่องน่าอดสูอย่างเช่นนอนกับเขาไปทั่ว เธอช่างหน้าด้านหน้าทน ถ้าฉันเป็นเธอคงเอาหน้ามุดดินไปแล้ว"

"เธอเป็นภรรยาของฟินนิค กองทุนวีเอ็ม ฮ่าฮ่า ตลกสิ้นดี ฉันสงสัยว่าเธอสวมเขาให้สามีเธอมากี่ครั้งแล้ว"

“รูปร่างหน้าตาก็ดูธรรมดาแต่เธอยังขายตัวอยู่ได้เรื่อยๆ แม่ของเธอก็แย่พอกันเห็นว่าเป็นเมียน้อยที่อ่อยเหยื่อผู้ชาย”

“ฉันได้ยินมาว่าเธอนอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้า อีตัวดีๆ นี่เอง”

สายตาเหยียดหยามที่มองมาเหมือนมีดกรีดหัวใจเธอ

เธอรู้สึกเหมือนจะก้าวขาไม่ออกขณะเดินไปรอบห้อง ถ้อยคำทำร้ายจิตใจที่เธอได้ยินเหมือนแส้ที่เฆี่ยนลงบนร่างกายเธอ

เมื่อมาถึงจุดนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าที่ปล่อยให้แม่ของเธอถูกดูถูกเย้ยหยันไปพร้อมกับตัวเธอ

หลังจากอดทนต่อคำด่าทอและการเยาะเย้ยถากถางอย่างไม่จบไม่สิ้น พิธีเปิดก็เริ่มขึ้น ในชั่วพริบตาห้องโถงกลับมีชีวิตชีวาขึ้นเมื่อมีการจุดประทัดเสียงดังและวงดนตรีเริ่มบรรเลงเพลง

เสียงเพลงแห่งความสุขและเสียงหัวเราะดังก้องกังวานทะลุหัวใจที่ปวดร้าวของวิเวียน เธอถอยห่างจากฝูงชนเพื่ออยู่คนเดียว ขณะที่ยืนพิงผนังห้องอยู่ที่มุมหนึ่งเธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีครามและอยากให้ตัวเองกลายเป็นนกบินหนีหายไป

น้ำตาไหลรินอาบแก้มอีกครั้ง

ในเวลานั้นเธอคิดถึงฟินนิคอย่างมากและโหยหาให้เขาอยู่เคียงข้างเธอ

เธอรีบทำการสัมภาษณ์ในส่วนของเธอจนเสร็จจากนั้นรอจนซาร่าห์และคนอื่นๆถ่ายรูปเรียบร้อย

ขณะที่เธอยืนอยู่เงียบๆ อยู่ที่มุมห้องเธอรู้สึกเหมือนตัวเองตกลงมาถึงจุดต่ำสุดแล้ว

เธอสงสัยว่าฟินนิคได้ยินเกี่ยวกับข่าวลืออื้อฉาวแล้วหรือยัง เขาจะโกรธไหม เขาจะไม่สนใจฉันหรือไล่ฉันออกจากบ้านหรือเปล่า แล้วไหนจะคุณปู่อีกล่ะ ถ้าท่านรู้เรื่องข่าวลือ...