ความรักสีคราม นิยาย บท 259

แม่บ้านพยายามที่จะห้ามพวกเขาแต่ถูกไล่ไปที่มุมหนึ่ง

พวกผู้ชายอยากรู้ว่าแอชลีย์อยู่ที่ไหน เธอจึงชี้ไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงบุกเข้าไปในห้องและจับตัวแอชลีย์ไว้

ฮาร์วีย์และเอ็มมาถูกผลักกระเด็นออกไปอย่างง่ายดาย และแม้ว่าพวกเขาทั้งคู่จะพยายามทั้งเตะทั้งถีบและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งเพื่อดึงร่างที่กอดไว้แต่ไม่สามารถหยุดยั้งไม่ให้กองทหารลากแอชลีย์ออกไปได้

ในขณะเดียวกัน วิเวียนก็เพิ่งตื่นขึ้น

เธอนอนหลับเป็นตายคืนก่อนและรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ไม่มีอาการมึนงงจากปัญหาเมื่อวาน

ฟินนิคมารอที่ห้องอาหารตั้งแต่เช้าตรู่ ด้วยรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าวิเวียนเดินไปนั่งลงข้างๆ เขา

เขาพูดว่า "คุณดูดี"

วิเวียนดื่มนมถั่วเหลืองอึกใหญ่ก่อนจะตอบว่า "อือ ฉันดีขึ้นแล้ว ไม่สำคัญว่าใครจะพูดยังไงตราบใดที่คุณเชื่อฉัน"

ฟินนิคไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มได้ในขณะที่เขามองไปที่วิเวียน “ผมใช้สิทธิ์ในการขอลากิจจากบริษัทนิตยสารในนามของคุณ ผมอยากพาคุณไปที่ไหนสักแห่ง”

วิเวียนประหลาดใจ จะเป็นที่ไหนได้บ้างนี่ ทำไมมันจึงสำคัญสำหรับเขา จะเป็นงานแถลงข่าวหรือโอกาสทางการอีกครั้งหรือเปล่า มันจะเหมาะไหมที่เราจะพบกันในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้

เธอปฏิเสธเพราะไม่ต้องการสร้างปัญหาให้ฟินนิค

“ฉันไม่อยากไป” วิเวียนบอก

ราวกับว่าฟินนิคสามารถอ่านความคิดของเธอได้ "ไม่ต้องกังวล มันไม่มีเรื่องอะไรทำนองนั้นหรอก"

วิเวียนงุนงงเธอไม่รู้ว่าฟินนิคกำลังทำอะไรอยู่ หลังอาหารเช้าเธอเดินตามเขาไปตามที่เขายืนกราน

เนื่องจากโทรศัพท์ของเธอปิดอยู่ตลอดเวลา เธอจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับข่าวร้ายที่โหมกระหน่ำบนอินเทอร์เน็ตและกลับกลายเป็นการต่อต้านแอชลีย์แทน

รถเบนท์ลีย์สีดำมาถึงโกดังร้าง มันเป็นห้องเย็นเก่าที่มีข้าวของกระจัดกระจายเกลื่อนกลาดไปทั่ว

วิเวียนจามเมื่อเข้าไปในโกดัง

เมื่อฟินนิคสังเกตเห็น เขารีบยื่นเสื้อโค้ทให้เธอ

วิเวียนยิ่งประหลาดใจที่เห็นพวกเขา แอชลีย์ถูกลักพาตัวมาที่นี่ ทำไมถึงมีคนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ แม้แต่เอ็มม่ายังมาปรากฏตัว

นี่มันเกิดอะไรขึ้น