ความรักสีคราม นิยาย บท 260

“ผิดพลาดเหรอ ฮึ่ม ฉันเห็นอยู่ว่าคุณทั้งคู่ยังไม่สำนึกผิด” โนอาห์ซึ่งเฝ้ามองจากด้านข้างประณามขึ้นมา

วิเวียนกำลังงุนงงเพราะเธอไม่สามารถเข้าใจการโต้ตอบของพวกเขา แอชลีย์ทำอะไร เธอทำให้ฟินนิคไม่พอใจหรือเปล่า หรือว่ามีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน

แอชลีย์น้ำตาไหลขณะที่เธอดิ้นรนต่อสู้ให้หลุดจากการพันธนาการอย่างเปล่าประโยชน์ เธอทำได้เพียงส่งเสียงร้องอู้อี้ผ่านผ้าที่อุดปากเธออยู่

ฟาเบียนปวดใจเมื่อเห็นแอชลีย์ในสภาพนี้

เขาเข้าไปใกล้ฟินนิค "ฟินนิค ถือว่าช่วยผมเถอะ เธอกำลังท้อง ไม่ว่าเธอจะทำผิดอะไรผมยอมชดใช้แทนเธอ ปล่อยเธอก่อนเถอะ"

คำพูดของฟาเบียนทำให้ฟินนิคเดือดดาล

เขาพูดอย่างเย้ยหยันว่า "ฟาเบียน มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ สำหรับความโหดร้ายทั้งหมดที่แอชลีย์ทำ นายต้องการให้ฉันปล่อยเธอเพราะเธอกำลังอุ้มลูกของนายงั้นเหรอ อย่าลืมว่านายก็เป็นเหยื่อของเธอเหมือนกัน"

ฟาเบียนหน้าซีดลง

ถูกต้อง ฉันจะไม่เกลียดแอชลีย์ได้ยังไง แต่เธอตั้งท้องลูกของฉัน ฉันมีทางเลือกอะไร ฉันจะทำอะไรได้อีก เด็กทารกในครรภ์ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร

ฟาเบียนพูดว่า "ลืมมันไปเถอะ ฟินนิค เธอยังมีอีกชีวิตอยู่ในตัวเธอ ไม่มีทางที่เราจะแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วในอดีตได้ แล้วตอนนี้วิเวียนยังไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม"

วิเวียนเริ่มเชื่อมโยงประเด็นระหว่างการลักพาตัวแอชลีย์ ความโกรธเกรี้ยวของฟินนิค และคำอ้อนวอนของเอ็มมาและฟาเบียน แต่เราไม่เห็นว่าแต่ละเรื่องมันเชื่อมโยงให้เกิดปัญหายังไง

แอชลีย์ทำอะไรที่ไม่น่าให้อภัยจนทำให้ฟินนิคทำแบบนี้เหรอ

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อ 2 ปีก่อนไม่ได้แวบเข้ามาในหัวเธอเลย

วิเวียนผู้ไม่ได้รับรู้อะไรเลยถาม "ฟินนิค แอชลีย์ทำอะไรลงไป"

เป็นแอชลีย์เหรอ

ฟาเบียนและแอชลีย์ตกตะลึง เอ็มม่าเสียสติไปแล้วเหรอ ความรักของแม่ทำให้เธอกล้าที่จะเสียสละตัวเองใช่ไหม แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ