ความรักสีคราม นิยาย บท 291

เธอเลื่อนจานให้วิเวียนและพูดว่า “แม่ทำขนมชอร์ตเบรดของโปรดของลูกมาให้ กินตอนมันยังร้อนๆ อยู่สิ”

“แม่คะ หนูกำลังถามแม่อยู่นะว่าแม่รู้จักเขาได้ยังไง”

ราเชลยิ้มกว้างและอธิบาย “แม่เคยเป็นแม่บ้านของตระกูลมอร์ริสัน ตอนนั้นหน้าที่หลักของแม่คือการดูแลเบเนดิกต์ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงสนิทกัน ลูกไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเป็นเด็กน้อยที่แสนน่ารักขนาดไหน แม่ยังทึ่งในความน่ารักของเขาเลย เขาก็ชอบแม่ด้วยนะ ชอบมาวิ่งรอบๆ ตัวแม่และเรียกคุณราเชล เขาเป็นเด็กที่เชื่อฟังมาก”

วิเวียนพอจะนึกออกว่าตอนเด็กๆ เบเนดิกต์หน้าตาน่ารักขนาดไหน เธอสงสัยว่าลูกของเธอจะน่ารักเหมือนเขาไหม ถ้าดูจากรูปร่างหน้าตาของฟินนิคแล้วก็น่าจะเป็นไปได้ เมื่อคลอดลูกแล้วเธอคงมีความสุขมากที่ได้ดูแลเด็กคนหนึ่งอีกครั้ง

ตอนนั้นเองที่เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอมาที่นี่ทำไม เธอถูกทำให้ไขว้เขวไปกับรูปร่างหน้าตาของเบเนดิกต์จนเกือบลืมไปแล้ว

เธอยิ้มและตั้งใจพูดมุบมิบกับแม่ "แม่คะ แม่ หนูมีข่าวดีจะบอก”

“อะไรเหรอลูก”

“หนูท้องค่ะ”

“จริงเหรอลูก นั่นวิเศษไปเลย” ราเชลไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มานานมากแล้ว

ตั้งแต่วิเวียนแต่งงานกับฟินนิค ราเชลก็เป็นห่วงลูกสาวของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่เธอต้องกังวลอีก

การที่วิเวียนยิ้มอย่างมีความสุขทำให้ราเชลรู้สึกว่าความหวาดกลัวสุดท้ายของเธอหายไปแล้ว เธอนึกขอบคุณพระเจ้าที่ดูแลพวกเขาทั้งสองคน

หลังจากถามไถ่อาการของวิเวียนในช่วงนี้แล้วราเชลก็พูดว่า“ในอีก 2-3 วันนี้ความอยากอาหารของลูกจะแย่ลงมาก ลูกจะรู้สึกคลื่นไส้ตลอดเวลาด้วย"

พอพูดจบปุ๊บวิเวียนรู้สึกว่าท้องของเธอปั่นป่วนขึ้นมาทันที

เมื่อสังเกตเห็นใบหน้าพะอืดพะอมเล็กน้อยของลูกสาวราเชลก็หัวเราะเบาๆ และพูดต่อ “แม่จะบอกอะไรให้นะลูก การตั้งท้องไม่ได้สวยงามเหมือนที่คนทั่วไปคิดหรอก ตอนที่แม่ท้องลูกทุกๆ วันแม่จะอาเจียนหลังกินข้าวทุกมื้อ มันแย่มากจนแม่น้ำหนักลดไปหลายกิโล หลังจากผ่านช่วงนั้นไปได้แม่ก็เริ่มอยากอาหารแต่กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเหมือนท้องของแม่กลายเป็นหลุมดำเลย พอแม่กินเยอะน้ำหนักแม่ก็เริ่มกลับมาแถมยังหนักเพิ่มอีกด้วย มันเดินลำบากจนแม่ทำได้แค่เดินเตาะแตะไปเรื่อยๆ ท้องก็ขยายใหญ่มาก แล้วพอใกล้ครบสิบเดือนแม่ก็คลอดลูกออกมา”

วิเวียนตั้งใจฟังสิ่งที่แม่ของเธอพูด “ตอนคลอดหนูแม่เจ็บไหมคะ มันเจ็บมากไหม”

“มันเจ็บมากเลย ลูกรู้ไหมแม่คลอดลูกแบบธรรมชาติด้วยนะ ตอนนั้นแม่เอาแต่บอกตัวเองว่าแม่ต้องอดทนให้ถึงที่สุด แม่ต้องแน่ใจว่าลูกจะคลอดออกมาสมบูรณ์แข็งแรง”

ราเชลนึกย้อนกลับไปตอนที่เธอคลอดลูก จนถึงวันนี้เธอยังจำความเจ็บปวดที่เธอได้รับได้ มันรู้สึกเหมือนร่างกายถูกฉีกออกเป็นสองส่วน อย่างไรก็ตามตอนที่เธอได้ยินลูกร้องครั้งแรกน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา ความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่เธอต้องเจอในการนำชีวิตใหม่มาสู่โลกคืออะไรกัน

อีฟเวลิน