ความรักสีคราม นิยาย บท 295

วิเวียนตอกกลับอย่างเฉียบขาดว่า “ฟาเบียน ฉันไม่มีทางเป็นเหมือนแม่ของฉันหรอกเพราะฟินนิคไม่ใช่ฮาร์วีย์ มิลเลอร์”

การที่เธอปกป้องฟินนิคทำให้ความเจ็บปวดพุ่งทะลุหัวใจของฟาเบียน

เธอเสริม “ฟาเบียน ฉันหวังจริงๆนะว่าคุณจะอวยพรให้ฟินนิคกับฉัน”

เธอรู้ว่าฟาเบียนเกลียดสามีเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาส่งเธอไปสัมภาษณ์เบเนดิกต์ เขาต้องการให้เธอรู้ว่าฟินนิคเป็นคนแบบไหนเพื่อที่เธอจะได้ทิ้งเขาไป

แย่ไปหน่อยที่แผนของเขาล้มเหลว เธอตกหลุมรักฟินนิคก่อนหน้านั้นนานแล้ว

“ผมจะไม่มีวันอวยพรให้คุณ ไม่มีวัน” ฟาเบียนคำราม “วิเวียน คุณก็รู้ว่าผมรักคุณ แต่คุณกลับไปแต่งงานกับผู้ชายอื่นและกำลังจะมีลูกกับเขา คุณจะมาโทษที่ผมไม่พอใจได้เหรอ”

เขาหายใจเข้าลึกๆและคร่ำครวญต่อไป “คุณรู้ไหมว่าผมเศร้าแค่ไหนเมื่อรู้ว่าคุณท้อง วิเวียน ผมลืมคุณไม่ได้ ผมลืมความทรงจำทั้งหมดที่เรามีร่วมกันไม่ได้..."

ไม่มีทางที่จะย้อนเวลากลับไปได้สำหรับความรักก็เช่นกัน คุณอาจจะเคยรักใครสักคนหรือไม่เคยรักเลย ความรักไม่มีเหตุผลหรือตรรกะ มันเป็นเช่นนั้นเอง

วิเวียนถอนหายใจ “ฟาเบียน ลืมฉันเสียเถอะ คุณไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่กับอดีตได้เสมอไป ยังมีหนทางอีกยาวไกลรออยู่ข้างหน้า ตั้งแต่คุณทิ้งฉันไปเมื่อหลายปีก่อน โชคชะตาก็ตัดสินแล้วว่าเราไม่ได้เกิดมาคู่กัน”

โชคชะตาได้ตัดสินแล้วว่าเราไม่ได้เกิดมาคู่กัน

ฟาเบียนอึ้งกับคำพูดของเธอจนพูดไม่ออก ถ้าตอนนั้นเขาไม่ทิ้งเธอไป ถ้าเขาเลือกที่จะเชื่อใจเธอ วันนี้พวกเขาคงไม่อยู่ในสภาพนี้...

เขาจะโทษใครได้นอกจากตัวเอง วิเวียนไม่ได้เป็นคนผิดเลย

วิเวียนคิดว่าการที่ฟาเบียนเรียกเธอมาที่ห้องทำงานเพื่อที่เขาจะได้มอบหมายงานให้เธอไปสัมภาษณ์หรือทำอะไรสักอย่าง ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันเป็นเพราะเหตุผลส่วนตัวล้วนๆเขาแค่ต้องการเกลี้ยกล่อมให้เธอทิ้งฟินนิคอีกครั้งหนึ่ง

เนื่องจากไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ในห้องทำงานของเขาอีกต่อไป เธอจึงพูดว่า “คุณนอร์ตัน ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะคะ”

ฟาเบียนใกล้จะสติแตก ดูเหมือนว่าจะไม่มีความหวังสำหรับเขาและวิเวียนอีกต่อไปแล้ว

วิเวียนถอนหายใจ ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจนะ ทำไมเขาถึงยึดติดกับฉันขนาดนี้