ความรักสีคราม นิยาย บท 296

เธอไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกันแต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องงาน…

แชนนอนคิดถึงการที่แอชลีย์ให้เธอจับตาดูวิเวียนและการที่เธอถ่ายภาพฟาเบียนที่พยายามจะจูบวิเวียนประกอบกับข่าวการตั้งครรภ์ของเธอเมื่อเร็วๆนี้ เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรซับซ้อนกว่านั้น

ฉันควรบอกแอชลีย์ไหมนะ จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกของวิเวียนหรือเปล่า

แชนนอนครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่นานและตัดสินใจไม่เข้าไปยุ่ง ถ้าจะเป็นศัตรูกับแอชลีย์คงไม่เป็นไรหรอก มันคงเลวร้ายน้อยกว่าการเป็นศัตรูกับคุณนายนอร์ตันและฟินนิค

เมื่อคิดแบบนี้แชนนอนก็กลับไปทำงานของเธอราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลังจากแชนนอนออกไปแล้วฟาเบียนก็คุยกับวิเวียนต่อในห้องทำงาน

ฟาเบียนกล่าวต่อว่า “วิเวียน คุณจำได้ไหมตอนที่ผมให้คุณไปสัมภาษณ์เบเนดิกต์ ผมหวังว่าคุณจะได้เห็นว่าฟินนิคนั้นไร้หัวใจและเสแสร้งแค่ไหน เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดเขาทิ้งอีฟเวลินที่รักเขาหมดใจ วิ่งหนีไปและทิ้งเธอให้ตายในกองไฟ ผู้ชายแบบนั้นไม่คุ้มกับการเสียสละของคุณเลย”

“พอได้แล้วฟาเบียน” วิเวียนโกรธมาก “คงจะดีถ้าคุณไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ตอนนี้ในเมื่อคุณพูดถึงมันขึ้นมา คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง คุณรู้ดีว่าเบเนดิกต์มีอคติต่อฟินนิคและคุณจงใจให้ฉันไปสัมภาษณ์เขา คุณกลายเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

ทำไมทุกคนถึงต่อต้านฟินนิคและเอาแต่พูดว่ามันเป็นความผิดของเขา เขาทำอะไรผิด วิเวียนรู้สึกแย่แทนฟินนิคมากเพราะเธอรู้สึกว่าเขาต้องเผชิญกับความยากลำบากมาหลายปี เธอรู้ดีถึงความรู้สึกที่ถูกคนอื่นเข้าใจผิด

เธอพูดว่า “ฟาเบียน ฉันรักฟินนิค และฉันจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรและไม่ว่าคนอื่นจะมองฟินนิคยังไง เขาก็ยังคงเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกสำหรับฉัน ลืมมันไปซะฟาเบียน” จากนั้นเธอก็เปิดประตูและเดินออกไป

ฟาเบียนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

เขานั่งลงที่เก้าอี้และมองดูทิวทัศน์ข้างนอกที่เริ่มมืดลงทุกนาที

ภาพใบไม้ร่วงหล่นทำให้ใจของฟาเบียนยิ่งแตกสลายว เธอเป็นเหมือนใบไม้ที่ทิ้งเขาไปในวันใบไม้ร่วงเช่นนี้