ความรักสีคราม นิยาย บท 304

“เฮ้ ตื่นได้แล้ว เกิดอะไรขึ้นกับนายน่ะ”

ฟินนิครู้สึกว่ามีมือเล็กและอ่อนโยนคู่หนึ่งกำลังตบหน้าเขา เขาใช้พลังงานเฮือกสุดท้ายยกแขนขึ้นและคว้ามือคู่นั้นไว้

จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาวะขาดน้ำทำให้เขามีอาการตามัวหลังจากหลับตานานเกินไป เขาเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ในชุดเจ้าหญิงสีแดงที่มีผมหางม้าสองข้างนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ และมองเขาอย่างกังวล

“เฮ้ นายตื่นแล้ว”

เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างร่าเริงและปรบมือด้วยความดีใจ หรี่ตาเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

ครู่ต่อมาเธอก็กรีดร้องอย่างกะทันหัน

เธอประหลาดใจมากที่มีคราบเลือดปรากฏอยู่บนชุดเจ้าหญิงสีแดงของเธอ มันมองเห็นได้ภายใต้แสงจันทร์

เมื่อมองตามคราบเลือดไปเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เห็นบาดแผลที่ต้นขาของฟินนิคทันที

“พระเจ้าช่วย นั่นเลือดเต็มเลย เกิดอะไรขึ้นกับนายน่ะ”

จากนั้นเธอก็มองไปรอบๆ อย่างระแวดระวังและกระซิบข้างหูฟินนิคว่า “พวกคนเลวกำลังไล่ล่านายอยู่หรือเปล่า”

ฟินนิคสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ข้างหู เขาจ้องมองเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะไว้ใจเขามากและปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นคนดี

“ใช่” ฟินนิคตอบโดยสัญชาตญาณ จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

เธอให้คำสัญญาขณะที่ตบหน้าอกตัวเอง “ไม่ต้องกลัว ฉันมาที่นี่เพื่อพานายไปและจะไม่ปล่อยให้คนเลวมาทำร้ายนายอีก”

ฟินนิครู้สึกสงบโดยไม่มีเหตุผลและจ้องมองเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาต่อหน้าเขา

แม้ว่าเขาจะไม่ได้กินหรือดื่มมาเป็นเวลานานและน้ำหนักตัวของเขาก็ลดลงเนื่องจากภาวะขาดน้ำ แต่น้ำหนักของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่เด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันจะแบกไปได้

เธอพยายามต่อสู้ ยืนตัวโงนเงนและแบกฟินนิคไว้บนหลัง

เด็กผู้หญิงคนนั้นแทบจะไม่สามารถรับน้ำหนักของเขาได้และก็เกือบจะล้มลงกับพื้นทั้งคู่ เธอค่อยๆยืนตั้งตัวให้มั่นคงและก้าวไปข้างหน้า

เส้นทางนั้นยาวไกลจนฟินนิคคิดว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด

ถึงกระนั้นเขาก็คิดว่าเขาจะตายอยู่ที่นั่น ขณะที่แบกตัวหนักๆของเขาไปเด็กหญิงก็พูดไปเรื่อยเพื่อไม่ให้เขาหลับ

แม้ว่าฟินนิคดูเหมือนจะรู้สึกขยะแขยงกับการพูดไปเรื่อยของเธอ แต่จริงๆ แล้วเขาก็ชื่นชมความใจดีของเธอ หลังจากพบคุณปู่และคนอื่นๆ ฉันอยากให้เธออยู่ต่อ ถ้าเธอหายไปฉันจะไปตามหาเธอไปทุกที่ที่เธอไป

ฉันต้องการตอบแทนเธอ