ความรักสีคราม นิยาย บท 324

ฟินนิคพูดติดตลกว่า "มาอายตอนนี้ไม่ช้าไปหน่อยเหรอ ใครกันนะที่… "

"เงียบเลยนะ ฟินนิค" เมื่อวิเวียนได้ยินแบบนั้น เธอจึงรีบเอามือมาปิดปากฟินนิคเพื่อไม่ให้เขาพูดอะไรได้อีก

ฟินนิคไม่เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน เธอเคยคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรษที่สง่างามและมารยาทดีพร้อม เธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะกลายเป็นคนละคนเมื่ออยู่ลำพังสองต่อสอง

แต่วิเวียนปฏิเสธไม่ได้ว่าจริงๆ แล้วเธอเองก็ชอบด้านนี้ของฟินนิค ไม่มีใครเคยมีโอกาสได้เห็นด้านนี้ของเขา มันเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว

ฟินนิคสนุกมากที่ได้เห็นว่าวิเวียนประหม่าและหงุดหงิดใจแค่ไหน เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่โลดแล่นอยู่ในหัวใจราวกับแสงอาทิตย์อันอบอุ่นที่สาดส่องเขาในฤดูหนาวอันเย็นเยียบ ใจของเขาผ่อนคลาย

หลังจากนั้น เขาจูบฝ่ามือของวิเวียนและมองเธอพร้อมรอยยิ้ม

วิเวียนอดไม่ได้ที่จะใจเต้นกับการกระทำของฟินนิค เธอก้มหน้าเพราะเขินอายและเลี่ยงที่จะสบตากับเขา

ฟินนิครู้จักเธอดี เขาคิดว่าถ้ายังตอแยวิเวียนไม่เลิก เธออาจจะไม่พอใจเอาได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรต่อแต่กลับกอดเธอไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน

วิเวียนสงบสติอารมณ์ของเธอได้หลังจากนั้นไม่นาน และจู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาที่นี่เพราะอะไร

เธอเงยหน้าและจ้องไปที่ฟินนิคด้วยสีหน้าจริงจัง "คุณคิดยังไงบ้างกับข่าวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้"

ฟินนิคดูสงบนิ่งตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่ เพราะฉะนั้นเธอจึงคิดว่าฟินนิคอาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขานั่งคิดไตร่ตรองอยู่สักพักว่าควรจะบอกวิเวียนให้รู้ความจริงดีไหม ฟินนิคไม่อยากให้เธอต้องมากังวลกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เขาแค่อยากให้เธอมีความสุขอยู่ข้างกายเขา และไม่ต้องเจ็บปวดกับข่าวลือพวกนี้

แต่วิเวียนมีสิทธิ์ที่จะรู้เพราะเธอมีเอี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาบอกความจริงกับเธอ เธอคงจะระวังตัวได้มากกว่านี้ในอนาคต มันเป็นทางออกที่ดีที่จะป้องกันเธอไม่ให้เจ็บปวดจากคนที่ประสงค์ร้าย