ความรักสีคราม นิยาย บท 329

แต่โชคชะตาที่พลิกผันและความเจ็บปวดของเธอนั้นก็นำพาให้เธอได้มาเจอกับสามีในอนาคต

เธอยิ้มเมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้พลางคิดว่าเธอโชคดีแค่ไหนที่ฟินนิคเข้ามาถูกที่ถูกเวลาพอดีเมื่อย้อนกลับไปสองปีก่อน

ผู้ชายที่อยู่ข้างเธอนั้นหัวเราะให้กับเรื่องโกหกที่เพิ่งถูกแฉไปพลางพูดว่า "นี่มันแค่เพิ่งเริ่มต้น ผมจะจัดการกับมาร์คด้วยและจะให้เขาชดใช้ในสิ่งที่ทำ"

"อืม" วิเวียนตอบไปอย่างโล่งอกเพราะเธออยู่ข้างเดียวกับฟินนิค สุดท้ายแล้ว ผู้ชายก็ไร้ความปราณี​เวลาที่ได้แก้แค้นซึ่งมีหลักฐานให้เห็นกันอยู่นี้

"เอาล่ะ การแสดงจบแล้ว มากินข้าวกันเถอะ" ไม่มีวี่แววของความเห็นอกเห็นใจหรือรู้สึกผิดบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้เลย ราวกับว่าการวางกลอุบายทั้งหมดนี้เป็นเพียงการเดินเล่นสบายๆ ในสวน

เด็กเสิร์ฟสังเกตเห็นท่าทางของฟินนิคและเดินมารับคำสั่งรายการอาหารของคู่รักทั้งสอง "... และพวกเราจะสั่งจานนี้ด้วย ขอบคุณครับ แล้วคุณช่วยพาผู้หญิงคนนั้นที่กำลังตีโพยตีพายออกไปจากร้านหน่อยได้ไหม มันน่ารำคาญ"

"เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ คุณนอร์ตัน"

ในเวลาต่อมาแอชลีย์ถูกไล่ออกจากร้านถึงแม้จะไม่เต็มใจก็ตาม เธอกรีดร้องสุดเสียงเหมือนผู้ป่วยในโรงพยาบาลจิตเวช—แตกต่างจากรูปลักษณ์ที่สง่างามของเธอโดยสิ้นเชิง

จิตใจของวิเวียนปั่นป่วนเพราะเธอกำลังกินข้าวอยู่ ใจหนึ่ง เธอก็อยากให้แอชลีย์เจ็บปวดเหมือนที่เธอเคยรู้สึกในอดีต แต่อีกใจหนึ่ง เธอก็ตกตะลึงกับความโหดเหี้ยมของฟินนิค สุดท้ายแล้ว ผู้ชายคนนี้ได้พรากสิ่งที่แอชลีย์​ต้องการมากที่สุดไป มันเทียบเท่ากับการจบชีวิตของเธอเลยทีเดียว

วิเวียนรู้สึกเซื่องซึมในระหว่างที่เธอกลับบ้าน

...