ความรักสีคราม นิยาย บท 33

“โรงแรมเซ็นจิวรี่” วิเวียนตอบตามสัญชาตญาณ อย่างไรก็ตาม เธอมองไปที่ฟินนิคทันทีด้วยความประหลาดใจ

“ไม่มีอะไร” สีหน้าของฟินนิคสงบเยือกเย็น “คุณเคยสงสัยไหมว่าใครเป็นคนลอบทำร้ายคุณ”

เครื่องดื่มของเธอถูกวางยาในตอนแรก จากนั้นเธอถูกส่งตัวไปที่โรงแรมในขณะที่ทางมหาลัยได้รับรายงานเรื่องอื้อฉาวนี้ มันเป็นหลักฐานยืนยันได้ว่ามีใครบางคนจงใจลอบทำร้ายเธอ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ฉันพยายามสืบอยู่เหมือนกันแต่ฉันไม่พบอะไรเลย” วิเวียนพูด ทันใดนั้นเองเธอนึกบางอย่างขึ้นมาได้และมองไปที่ฟินนิค “ฟินนิค คุณเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดจริงๆใช่ไหมคะ”

ฟินนิคหันข้างไปเพื่อสบตากับเธอ เมื่อเขาเห็นว่าเธอกำลังเอนตัวซบอิงอยู่กับไหล่ของเขาพลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือ เขาอารมณ์ดีขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ เขาตอบเธอด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “คุณคือภรรยาของผม ทำไมผมจะไม่เชื่อคุณล่ะ”

เขาพูดประโยคอันแสนเรียบง่ายตามความจริง แต่คำพูดของเขาทุบเข้าที่หัววิเวียนเหมือนค้อนอันใหญ่

เขาเชื่อฉัน

แม้ว่าวิเวียนจะใช้เวลาหลายปีอยู่กับฟาเบียนแต่เขาไม่เคยเชื่อเธอเลยสักครั้ง ต่างกับฟินนิคที่เชื่อเธอ

“แล้วยังไงต่อคะ” เสียงของวิเวียนสั่นไหว “ฉันมันน่าขยะแขยงสำหรับคุณหรือเปล่าคะ”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนเป็นเหมือนหนามที่คอยทิ่มแทงหัวใจเธอ ในอดีตที่ผ่านมา เธอคิดหมกมุ่นอยู่กับความสิ้นหวังที่ว่าเธออาจจะไม่ได้แต่งงานแล้วก็ได้

“ไม่ครับ” ฟาเบียนขมวดคิ้ว “นั่นไม่ใช่ความผิดของคุณเลย เพราะงั้นทำไมคุณถึงเอาแต่โทษตัวเอง”

แทนที่จะโทษตัวเองอย่างนั้น คุณควรปล่อยให้คนร้ายตัวจริงได้ชดใช้

อย่างไรก็ดี ฟินนิคไม่ได้พูดมันออกไป เขาเพียงแต่นั่งตัดสินใจอยู่เงียบๆ

หลังจากที่วิเวียนถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟัง เธอรู้สึกเหนื่อยเหลือเกินจนต้องขอตัวไปนอนพัก

วิเวียนหลับไวขึ้นกว่าปกติเมื่อมีฟินนิคคอยอยู่ข้างๆ เธอตลอดทั้งคืน

ขณะที่วิเวียนนอนหลับ คิ้วคู่สวยของเธอยังคงขมวดเข้าหากัน ฟินนิคที่ยืนอยู่ข้างเตียงทำอะไรไม่ได้นอกจากลูบคิ้วของเธอเบาๆ

ขณะที่เขากำลังฟังเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของวิเวียน เขาก็หยิบโทรศัพท์​ขึ้นมาเพื่อโทรหาโนอาห์

"ฮัลโหล โนอาห์​" เขาเบาเสียงลงเพราะกลัวว่าจะปลุกวิเวียนให้ตื่น "ช่วยฉันสืบเรื่องวิเวียนอย่างละเอียดให้ทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอเมื่อสองปีก่อน"