ความรักสีคราม นิยาย บท 334

“ไม่เกี่ยวเหรอ มันเป็นความผิดของแกที่ทำให้ฟาเบียนหลงจนหัวปักหัวปำ ไม่อย่างนั้นเขาจะทิ้งฉันไปทำไม” แอชลีย์กรีดร้อง “ทุกคนที่ฉันรักหายไปหมดแล้ว ฉันจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร”

หลังจากที่พูดจบ เธอก็สะดุดเข้ากับราวกั้นซึ่งนั่นทำให้วิเวียนกลัวมาก “เธอจะทำอะไร หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ” เธอตะโกน

แอชลีย์ใจร้ายกับเธอมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่พวกเขาก็เป็นพี่น้องกัน สิ่งสุดท้ายที่วิเวียนอยากเห็นไม่ใช่การเฝ้าดูน้องสาวของเธอตกลงไปตาย

แอชลีย์ชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเสียงของวิเวียน เธอหันกลับไปมองวิเวียนด้วยสายตาเกลียดชัง “ฉันลืมแกไปได้ยังไง แกคือสาเหตุของความทุกข์ทรมานทั้งหมดของฉัน ฉันจะลากแกลงนรกไปด้วยกัน”

เมื่อพูดจบแอชลีย์ก็ก้าวเท้าเข้ามาหาอย่างนักล่า ในขณะที่วิเวียนพยายามแกะเชือกออกแต่ก็ไม่เป็นผล

ในที่สุดแอชลีย์ก็ขังวิเวียนเอาไว้ในอ้อมแขนของเธอและเดินกลับไปที่ราวกั้น “พวกเราจะลงไปด้วยกันวิเวียน” เธอกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

เสียงของเธอดึงดูดความสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมา ชายคนหนึ่งมองขึ้นไปและชี้ให้เพื่อนของเขาดูพวกเธอ “เฮ้ สองคนนั้นขึ้นไปทำอะไรบนนั้นน่ะ”

“ฮะ ทำไมถึงมีคนอยู่บนดาดฟ้าล่ะ” เพื่อนของเขาเย้ยหยันก่อนที่จะมองขึ้นไปข้างบนและตกตะลึง “เดี๋ยวนะ… พวกเขาไปทำอะไรบนนั้น หรือว่าพวกเขาจะ…”

“โทรแจ้งตำรวจ” ชายคนนั้นตะโกนขึ้นพลางหยิบโทรศัพท์ออกมา “สวัสดีครับ นี่ใช่ตำรวจไหมครับ มีใครบางคนกำลังจะกระโดดตึกครับ ได้โปรดรีบมาทีครับ”

ในขณะที่เขาตะโกนใส่โทรศัพท์ ผู้คนจำนวนมากก็เริ่มมารวมตัวกันอยู่ข้างล่างตึกที่แอชลีย์และ

วิเวียนอยู่

“พวกเธอยังดูเด็กอยู่เลย เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอกันนะ เด็กสมัยนี้ช่างจิตใจเปราะบางจริงๆ…”

“เดี๋ยวนะ… ดูเหมือนว่าผู้หญิงทางซ้ายมือจะกำลังลากผู้หญิงอีกคนไปด้วยเลย”