ความรักสีคราม นิยาย บท 345

"คุณมาที่นี่ทำไม" เธอถาม

เบเนดิกต์ตอบอย่างยิ้มแย้มว่า “อ้าว ผมก็ต้องมาเยี่ยมคนไข้นะซิ”

เมื่อสังเกตเห็นว่าวิเวียนมีสีหน้าสับสน เขาอธิบายว่า “ตอนที่ผมไปเยี่ยมคุณราเชลเมื่อวานนี้ ผมได้ยินจากเธอว่าคุณได้รับบาดเจ็บและเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล เธอเป็นห่วงคุณมากแต่ตอนนี้เธอไม่แข็งแรงพอที่จะมาเยี่ยมคุณได้เธอจึงขอให้ผมมาตรวจดูว่าคุณสบายดีไหม”

“แม่ฉันสบายดีใช่ไหม” วิเวียนอดรู้สึกกังวลไม่ได้เมื่อเบเนดิกต์พูดถึงปัญหาสุขภาพของราเชล

เบเนดิกต์ให้ความมั่นใจกับเธอว่า “ใช่ เธอสบายดี ไม่จำเป็นต้องกังวล” จากนั้นเขาก็ถามว่า “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“ใช่ ต้องขอบคุณฟินนิค” วิเวียนตอบ

ถึงกระนั้นใบหน้าของเบเนดิกต์ก็ดูสลดลงเมื่อพูดถึงฟินนิค

“หึ” เขาตะคอก “ผมคิดว่าฟินนิคเสียขาทั้งสองข้างไปเมื่อสิบปีที่แล้วแต่ปรากฎว่าเขารอดมาได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ อีฟเวลินเป็นคนเดียวที่ต้องตายในกองเพลิง”

เมื่อได้ยินคำพูดประชดประชันของเขา วิเวียนขมวดคิ้ว “เบเนดิกต์ พวกเราไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ฉันไม่เชื่อว่าฟินนิคจะทิ้งอีฟเวลินให้ตาย ฉันหวังว่าคุณจะไม่พูดแบบนี้อีกก่อนที่เราจะรู้ความจริงทั้งหมด”

เบเนดิกต์ไม่สนใจคำพูดของวิเวียน สำหรับเขาแล้ววิเวียนแค่พยายามพูดปกป้องฟินนิคเท่านั้น

จู่ๆเขาหยุดยืนตัวแข็งเมื่อมีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเขา

เมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติ วิเวียนก็มองตามสายตาเขาไปและเห็นดอกไฮเดรนเยียสีฟ้าซึ่งเป็นของขวัญจากอีเลนบนโต๊ะข้างเตียง

เธอหันกลับมามองหน้าเบเนดิกต์และถามด้วยความสับสน “มีอะไรเหรอ”

“นั่นดอกไม้โปรดของอีฟเวลิน” เบเนดิกต์ตอบอย่างเศร้าสร้อยพร้อมเพ่งสายตาไปที่ไฮเดรนเยียสีฟ้า

อะไรนะ ไฮเดรนเยียสีฟ้าคือดอกไม้โปรดของอีฟเวลินงั้นเหรอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น วิเวียนก็นึกถึงตอนที่ฟินนิคดูเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์ขณะจ้องมองไปที่ดอกไม้เมื่อวานนี้ ในขณะนั้นเองอารมณ์ที่ขัดแย้งก็ท่วมท้นหัวใจของเธอ ในเวลานั้น ดอกไม้ทำให้เขานึกถึงอีฟเวลินหรือเปล่า เป็นเพราะอีฟเวลินหรือเปล่าที่เขาขอให้ฉันทิ้งดอกไม้ เพราะกลัวว่ามันอาจทำให้ความทรงจำเศร้าๆหวนคืนมา

คุณปู่นั่นเอง วิเวียนจำได้ว่าเป็นเสียงซามูเอลที่เธอคุ้นเคย