ความรักสีคราม นิยาย บท 353

ฟินนิคสวมรองเท้าและพร้อมจะออกไป เขาหันไปมองวิเวียนด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง

“วิเวียน อีฟเวลินตายไปแล้ว” เขาจากไปหลังจากพูดประโยคนี้ทิ้งท้ายกับเธอ

ผมมีแค่คุณที่จะเดินเคียงข้างไปตลอดชีวิต อีฟเวลินเป็นอดีตของผม แต่คุณคือปัจจุบันและอนาคตของผม คุณไม่เข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้เหรอวิเวียน

เขาไม่ได้บอกเรื่องนี้ออกมาให้เธอรู้

หลังจากนั้น วิเวียนทรุดลงกับพื้น คุกเข่าและคร่ำครวญ

มันก็จริง อีฟเวลินตายไปแล้ว ทำไมฉันถึงทำให้เธอเป็นคู่แข่งในจินตนาการของฉัน

เธอตระหนักได้ว่าเธอกำลังทำตัวไร้สาระ ฟินนิคไม่เคยปิดบังเธอเกี่ยวกับเรื่องในอดีตของเขา ยิ่งไปกว่านั้นอีฟเวลินเสียชีวิตก็เพราะฟินนิค ดังนั้นเธอไม่ควรทำตัวแย่แบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับอีฟเวลินยังคงคืบคลานเข้ามาในชีวิตของเธอ ตั้งแต่น้ำหอม ดอกไม้ แฟชั่นที่เธอชอบ ไปจนถึงข่าวที่ว่อนทั่วอินเทอร์เน็ต อีฟเวลินปรากฏตัวในชีวิตของวิเวียนถี่มากเกินไป เธอกำลังจะประสาทเสียเพราะคิดเรื่องพวกนี้โดยเฉพาะทัศนคติของฟินนิคต่อเรื่องนี้

เธอรีบร้อนถอดเสื้อผ้าออกและโยนมันลงถังขยะ จากนั้นถลันเข้าไปในห้องน้ำและขัดตัวอย่างรุนแรงใต้ฝักบัว เธอไม่รู้สึกถึงความร้อนหรือเย็นของน้ำ สิ่งที่เธอต้องการคือล้างคราบน้ำตาและร่องรอยของอีฟเวลินที่อยู่ในใจเธอ

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงวิเวียนก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอใส่ชุดนอนและขดตัวเหมือนทารก เมื่อมองไปรอบๆ ห้องใหญ่ที่ว่างเปล่า เธอก็เอาหน้าซุกไว้ระหว่างเข่าและร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้

เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอเผลอหลับไปได้ยังไง มาตื่นอีกทีเช้าวันรุ่งขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ซึ่งไม่ขึ้นหมายเลขผู้โทร

เธอหยิบมันขึ้นมาและตอบรับเสียงแหบพร่า “ฮัลโหล...”

“วิเวียน นั่นเธอเหรอ” อีกฝ่ายพยายามยืนยันตัวตนของเธอ

เธอพยุงตัวเองขึ้นและกระแอมในลำคอก่อนจะตอบ “อ๋อ ใช่ค่ะ หนูเองค่ะคุณปู่ มีอะไรหรือเปล่าคะ”