ความรักสีคราม นิยาย บท 364

อีฟเวลินยิ้มให้เบเนดิกต์ “พ่อแม่ทูนหัวของฉันปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี พวกเขาให้ความสนใจฉันเหมือนเป็นตัวแทนลูกสาวของเขาที่ตายไปแล้วและมอบความรักอันยิ่งใหญ่ให้กับฉัน ไม่ต้องกังวล เบ็น ฉันสบายดี"

เธอยืนยันกับเขาแล้วพูดต่อว่า “ไม่กี่เดือนก่อน ตอนที่ฉันไปเที่ยวกับเพื่อน ฉันสะดุดและล้มลงจนหัวโขกหินก้อนใหญ่แล้วหมดสติไป

“เมื่อฟื้นขึ้นมาฉันสามารถจำได้ว่าตัวเองเป็นใครและความทรงจำในอดีตก็กลับมา ฉันจึงรีบกลับมาหาพวกคุณทุกคนทันที”

เธอเหลือบมองฟินนิคแล้วก้มหัวลง “แค่นั้น...” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันไม่ได้คาดคิดว่า...”

แม้ว่าเธอจะยังพูดไม่จบประโยคแต่ทุกคนก็รู้ว่าเธอต้องการพูดอะไร ฉันไม่ได้คาดคิดว่าจะได้เห็นฟินนิค แต่งงานแล้ว

ฟินนิครู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นความเศร้าและความสิ้นหวังในดวงตาของอีฟเวลิน

ฟินนิคทำลายความเงียบขึ้นมาอย่างไม่สนใจ “ดีใจที่รู้ว่าตอนนี้คุณสบายดี” น้ำเสียงของเขาเป็นกันเองและธรรมดามากราวกับว่าเขากำลังคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานหลายปีมากกว่าจะเป็นแฟนเก่า

เพียงประโยคเดียวที่ฟินนิคพูดขึ้นโดยไม่เห็นความกังวลใดๆ จากเขาอีกต่อไป หัวใจของอีฟเวลินเจ็บปวด มีข่าวลือว่าเขาลืมฉันไปแล้ว เป็นความจริงหรือเปล่าที่เขาตกหลุมรักวิเวียน

อีฟเวลินเลือกที่จะไม่สนใจความรู้สึกของตัวเองและเดินไปหาวิเวียนพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาข้างเธอ

อีฟเวลินยิ้มอย่างเคอะเขิน “วิเวียน ฉันไม่ได้เจตนาปิดบังตัวตนที่แท้จริง ตอนที่ฉันได้ยินว่าฟินนิคแต่งงานแล้ว ฉันอยากรู้เกี่ยวกับภรรยาของเขามาก เมื่อบรรณาธิการอาวุโสของคุณต้องการสัมภาษณ์ฉัน ฉันจึงเลือกคุณ

“หลังจากคุยกับคุณ ฉันคิดว่าคุณเป็นคนดีมากและฉันก็อยากจะเป็นเพื่อนกับคุณจริงๆ ฉันกลัวที่จะบอกคุณว่าฉันเป็นใครเพราะคุณอาจไม่อยากอยู่ใกล้ชิดฉันอีกต่อไป ฉันไม่อยากเสียเพื่อนไป

“วิเวียน ฉันชอบคุณจริงๆ ฉันยังคิดว่าคุณกับฟินนิคเข้ากันได้ดี ถ้าเขาชอบคุณจริง ฉันขออวยพรมากที่สุดของฉันให้คุณทั้งคู่”

อีฟเวลินจับมือวิเวียนและค่อยๆ พูดออกมาแต่ละคำอย่างระมัดระวัง “คุณได้โปรดยกโทษให้ฉันได้ไหม“