ความรักสีคราม นิยาย บท 380

อย่างไรก็ตาม เธอมักจะรู้สึกสนิทใจกับเบเนดิคอย่างประหลาดเมื่ออยู่ใกล้เขา พอตอนนี้เธอได้ยินเขาเตือนเธอแบบนั้น วิเวียนยิ่งประทับใจมากขึ้นไปอีก

หลังจากอยู่ที่โรงพยาบาลมาหลายชั่วโมง วิเวียนกำลังคิดอยู่ว่าเธอจะออกจากโรงพยาบาลดีไหมเพราะอีฟเวลินยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย ราวกับว่าเบเนดิคอ่านใจของวิเวียนได้ เขาพูดว่า “วิเวียน ตอนนี้อีฟเวลินปลอดภัยแล้ว ผมอยู่ดูแลที่นี่เองได้ คุณกลับบ้านไปก่อนเถอะ”

วิเวียนรู้สึกอับอายเล็กน้อยเพราะแทนที่เธอจะอยู่เฝ้าอีฟเวลินเหมือนที่เธอบอกไว้ตอนแรก แต่ตอนนี้เธออยากกลับก่อนเสียเอง อย่างไรก็ตาม วิเวียนเดาได้ว่าอีฟเวลินเองก็คงไม่อยากเห็นหน้าเธอตอนที่ฟื้นขึ้นมา

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะกลับไปก่อน ดูแลตัวเองด้วยนะคะ” วิเวียนบอกกับเบเนดิคและออกจากห้องไปโดยไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ

เธอกลับมาที่บ้านและพบว่าฟินนิคกลับมาถึงบ้านแล้ว

“ผมไม่ได้บอกหรือไงว่าจะให้โนอาห์ไปรับคุณ ทำไมคุณถึงกลับบ้านมาเองล่ะ” ความจริงแล้ว ฟินนิคบอกกับโนอาห์ให้เตรียมตัวไปรับเธอก่อนที่จะเลิกงาน ฟินนิคไม่คิดว่าเธอจะกลับบ้านมาเองโดยไม่บอกอะไรเลยสักคำ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเจอแท็กซี่โดยบังเอิญตอนที่เดินอยู่ข้างนอก”

ฟินนิคไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับเรื่องนี้ เขาจึงถามว่า “อีฟเวลินเป็นยังไงบ้าง”

เมื่อได้ยินฟินนิคถามถึงอีฟเวลิน หัวใจของวิเวียนหล่นวูบในนาทีที่เธอนึกย้อนไปถึงภาพเหตุการณ์ตอนบ่ายนี้ที่เขาอุ้มอีฟเวลินไปที่โรงพยาบาลด้วยความตื่นตระหนกและไม่สนใจเธอเลยสักนิด

แต่ดูเหมือนตอนนี้เขาจะค่อนข้างสงบเยืกเย็นลงแล้วเมื่อพูดถึงอีฟเวลิน เพราะฉะนั้นมันดีกว่าถ้าเธอจะไม่เล่าอะไรมาก

“ฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่นะคะ เพราะตอนที่ฉันออกมาจากโรงพยาบาล เธอยังไม่ฟื้นเลย”

ฟินนิคพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น

ทันทีที่วิเวียนตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา เธอเตรียมตัวและออกไปทำงานที่บริษัทนิตยสาร มันคงไม่ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นถ้าเธอโดดงานอีกหลังจากที่ลาหยุดมาหลายวันแล้ว

“สวัสดีทุกคน ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย” ถึงแม้ว่าเธอจะยิ้มและทักทายทุกคนอย่างสดใส แต่วิเวียนสังเกตได้ว่าไม่มีเพื่อนร่วมงานคนไหนตอบรับเธอสักคน แต่พวกเขากลับจ้องเธอด้วยท่าทีแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าสายตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วย…ความสมเพช