ความรักสีคราม นิยาย บท 386

ตอนที่อีฟเวลินล้มลงใบหน้าเธอโดนเศษแก้วที่พื้นบาด ทันใดนั้นเลือดไหลอาบใบหน้าเธอ

วิเวียนตัวแข็งทื่อเมื่อเห็น เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าการตบโต๊ะธรรมดาจะทำให้อีฟเวลินล้มลง

ก่อนที่วิเวียนจะทันได้ตอบโต้ อีฟเวลินก็ร้องเสียงแหลมอย่างน่าตกใจ “นะ-หน้าฉัน!”

นิ้วที่สั่นเทาของอีฟเวลินจับไปที่บาดแผลเปื้อนเลือดบนใบหน้าของเธอ เธอชี้นิ้วไปที่อีฟเวลินด้วยความโกรธ “ดูสิ่งที่เธอทำกับหน้าฉันสิ วิเวียน เธอมันนังงูพิษ เธอทำให้หน้าฉันเสียโฉมทำไม”

น้ำตาของอีฟเวลินไหลรินเหมือนสายน้ำชะล้างคราบเลือดบนใบหน้าอันบอบบางของเธอ ฉากนี้เพียงพอที่จะสร้างความสะเทือนใจให้กับทุกคนที่ได้เห็น ผู้คนที่เดินผ่านไปมาจำนวนมากเข้ามาช่วยเหลืออีฟเวลิน บางคนถึงกับรีบโทรศัพท์ไปโรงพยาบาลเพื่อขอความช่วยเหลือทางการแพทย์

พวกเขาถูกอีฟเวลินดึงดูดในตอนแรกที่เธอมาถึง ทุกคนรู้สึกมึนงงกับรัศมีอันสูงส่งและรูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอ ไม่ว่ายังไงความงดงามเช่นนี้ย่อมเป็นที่ดึงดูดสายตาไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม

อย่างไรก็ตามหญิงสาวผู้งดงามที่มีคราบกาแฟเปรอะเปื้อนอยู่บนร่างและบาดแผลบนใบหน้านอนยักแย่ยักยันอยู่บนพื้น เมื่อทุกคนได้เห็นความปรารถนาที่จะช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังตกทุกข์ได้ยากก็พลุ่งพล่านขึ้นในใจ ในสายตาของพวกเขา วิเวียนดูโหดเหี้ยมยิ่งกว่าราชินีผู้ชั่วร้ายที่มอบแอปเปิ้ลอาบยาพิษให้สโนว์ไวท์เสียอีก

“เฮ้ คุณมีปัญหาอะไร แค่ใจเย็นๆ ไม่เห็นต้องใช้วิธีการที่ชั่วร้ายแบบนี้เลย” ชายคนหนึ่งตะโกนใส่วิเวียน

ทันทีที่เขาพูดจบ คนอื่นๆ ก็เริ่มเข้ามารุมเธอ “ใช่แล้ว การทำให้หน้าของใครบางคนเสียโฉมเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจ ฉันพนันได้เลยว่าคุณคงอิจฉาความสวยของเธอ ฉันเดาได้เลยว่าไม่มีความเคียดแค้นใดจะมากไปกว่าความเคียดแค้นของผู้หญิงขี้อิจฉา”

“นั่นไม่จริงทั้งหมด ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่เลวทรามเหมือนเธอ” ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าว เธอก้าวไปข้างหน้าและผลักวิเวียนจนเธอเซและล้มลงกับพื้น คราวนี้ไม่มีใครรีบมาช่วยเธอ พวกเขาจ้องมองมาที่เธอด้วยท่าทางที่บอกว่าเธอสมควรได้รับแล้ว

“การกระทำของเธอทำให้ผู้หญิงทุกคนอับอาย” ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อ เธอดูเป็นคนยุติธรรมและจ้องมองวิเวียนที่อยู่บนพื้นอย่างเหยียดหยาม จากนั้นเธอก็ถ่มน้ำลาย “พ่อแม่ของเธอมอบรูปร่างหน้าตาให้แก่เธอ ถึงแม้ว่าเธอจะคิดว่าตัวเองน่าเกลียด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอมีสิทธิ์ในการทำให้คนอื่นต่ำต้อยไปกับเธอ เห็นได้ชัดว่าไม่เพียงแต่เธอจะดูหน้าตาธรรมดาเมื่อเทียบกับผู้หญิงคนนี้แล้ว แต่เธอยังมีจิตใจที่สกปรกอีกด้วย”

“พูดได้ดี” ชายที่ตะโกนก่อนหน้านี้เห็นด้วย เขาพูดด้วยความรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย “ผมขอโทษที่พูดผลีผลามไปก่อนหน้านี้ถึงผู้หญิงทุกคนที่อยู่ที่นี่ ได้โปรดอย่าโกรธเคืองกับคำพูดหยาบคายของผมเลย”

“ไม่เป็นไร คำพูดของคุณเป็นความจริงสำหรับผู้หญิงเลวทรามคนนั้น”

“ใช่ เราทุกคนรู้ว่าคำพูดเหล่านั้นไม่ได้จงใจมุ่งเป้ามาที่เรา”