ความรักสีคราม นิยาย บท 40

วิเวียนตะลึงงัน ก้มศีรษะลงเพื่อดูสิ่งที่เขาเพิ่งปาใส่เธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ทันใดนั้น เธอหน้าซีดขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

มันคือรูปถ่าย ภาพพร่ามัวและสั่นไหว ดังนั้นมันจึงเห็นได้ชัดเจนว่ามันถูกแอบถ่าย อย่างไรก็ตาม บุคคลในภาพสามารถจำได้อย่างชัดเจน

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวเธอเอง!

เธอนอนอยู่บนเตียงโดยที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยและแก้มของเธอแดงก่ำ

แม้ว่ารูปถ่ายจะพร่ามัว แต่เห็นได้ชัดเจนว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

วิเวียนจำไม่ได้

เธอนึกถึงภาพที่ถูกถ่ายขึ้นได้อย่างรวดเร็ว - เมื่อสองปีที่แล้ว

“คุณไปเอาภาพพวกนี้มาจากไหน” วิเวียนจ้องไปที่ฟาเบียนและถามเสียงแหลม

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนเป็นฝันร้ายของวิเวียน อย่างไรก็ตาม หลังจากช่วงเวลานี้ เธอเริ่มที่จะทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง

เธอไม่มีทางที่จะวาดภาพได้เลยจริงๆว่ามีคนแอบถ่ายรูปเธอ! ด้วยเหตุนั้น เหตุการณ์อันน่าสยดสยองได้กลายเป็นมลทินที่ไม่อาจลบล้างได้ซึ่งจะคงอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต

“เป็นอะไรไปเหรอ วิเวียน คุณกลัวไหม" เมื่อมองไปที่ใบหน้าซีดเผือดของวิเวียน ฟาเบียนอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันอย่างเย็นชา “ถ้าตอนนี้คุณกลัว ทำไมตอนนั้นคุณถึงทำเรื่องต่ำช้าเช่นนี้”

วิเวียนเริ่มควบคุมความรู้สึกไม่ได้ การเยาะเย้ยของฟาเบียนทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจเท่านั้นเอง

“ฟาเบียน ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ! อย่ามาสอดรู้เรื่องของฉัน!” เสียงของวิเวียนเย็นชามาก “แค่บอกฉันว่าคุณได้รูปถ่ายเหล่านั้นจากที่ไหน ใครเป็นคนถ่าย ใครให้คุณมา”

เมื่อฟาเบียนเห็นว่าวิเวียนหน้าซีดแค่ไหน หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อจ้องมองไปที่ภาพที่ถูกเปิดเผยเหล่านั้น ความโกรธของเขาก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“คุณไม่รู้หรอกเหรอว่าใครเป็นคนถ่ายภาพพวกนี้ ทำไมคุณถึงมาถามผมแทนล่ะ” ฟาเบียนมองวิเวียนอย่างเย้ยหยัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “หรือว่าคุณไปยุ่งกับผู้ชายหลายคนจนจำไม่ได้ว่าภาพนี้ถ่ายเมื่อไหร่ หรือผู้ชายคนไหนถ่ายรูปพวกนี้ไว้”

ร่างกายของวิเวียนสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

เห็นได้ชัดเจนว่า ฟาเบียนไม่สามารถบอกได้ว่านี่เป็นภาพถ่ายเมื่อสองปีก่อน

อันที่จริง ตลอดสองปีมานี้วิเวียนไว้ผมยาว มันยากมากที่จะเห็นความแตกต่าง

ดังนั้น เนื่องจากความเข้าใจผิดอย่างมากที่เขาซ่อนเร้นไว้เกี่ยวกับวิเวียน เขาจึงคาดเดาไปตามเรื่องตามราวว่ารูปถ่ายเหล่านั้นเพิ่งถูกถ่ายโดยผู้ชายคนหนึ่ง

วิเวียนกัดริมฝีปากของเธอ เมื่อรู้ว่าเธอจะไม่สามารถรับข้อมูลใดๆจากผู้ชายบ้าคนนี้ได้ เธอจึงหันหลังกลับและจากไปโดยไม่อยากคุยกับเขาอีกต่อไป