ความรักสีคราม นิยาย บท 401

วิเวียนก็อยากจะรู้เรื่องนี้ให้กระจ่างเหมือนกันจึงตามฮาร์วีย์ไปที่รถของเขาอย่างเต็มใจ ฟาเบียนกับราเชลก็รีบตามพวกเขาไปด้วย

ฮาร์วีย์กับวิเวียนพุ่งตัวไปที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียนทันทีที่พวกเขาไปถึงโรงพยาบาล ที่โรงพยาบาลมีผู้คนน้อยกว่าปกติและคงจะถึงคิวของพวกเขาในไม่ช้า

ขณะที่ทั้งคู่รอคอยอย่างอดทน ฟาเบียนกับราเชลก็มาถึงโรงพยาบาลเหมือนกัน

“วิเวียน ฮาร์วีย์ ฉัน-” ราเชลอ้าปากจะพูดแต่ก็ไม่มีอะไรหลุดออกมาเหมือนเดิม เธอยังคงร้องไห้และไม่รู้จะพูดอะไรกับคนทั้งสอง

“แม่คะ บอกหนูหน่อยได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ตอนนี้หนูงงไปหมดแล้ว” วิเวียนขอร้องแม่ของเธออีกครั้ง เธอไม่อยากจะเชื่อว่าที่เอ็มม่าบอกนั้นเป็นความจริง

“เลิกถามเถอะวิเวียน ทั้งหมดนี่เป็นความผิดของแม่ แม่เสียใจจริงๆ” แทนที่จะให้คำอธิบาย ผู้หญิงที่เอาแต่ร้องไห้ยังคงเลือกที่จะขอโทษกับเหตุผลที่ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้

“งั้นที่เอ็มม่าบอกก็จริงน่ะสิคะ” วิเวียนยังรบเร้า ราเชลไม่คุยด้วย น้ำตายังคงไหลพรากลงมาตามแก้มทั้งสองของเธอและร่างกายของเธอก็เริ่มสั่นเทิ้มขณะที่เลือดซึมออกมาจากใบหน้าของเธอ ตอนนี้แม่ของเธอดูเปราะบางจนวิเวียนไม่กล้าจะเพิ่มแรงกดดันกับเธออีก

วิเวียนหายใจลึกๆ และปลดปล่อยเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายออกจากร่างขณะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง

เธอยังคงพยายามจะทำความเข้าใจกับเหตุการณ์พลิกผันที่ไม่คาดฝันนี้ในงานศพของน้องสาวบุญธรรมของเธอ

หลายปีที่ผ่านมาถึงเธอจะไม่เคยได้รับความรักของพ่อไม่ว่าจะรูปแบบไหนจากฮาร์วีย์เลยหรือไม่ว่าเขาจะทำกับเธอเลวร้ายแค่ไหนวิเวียนก็รู้ว่าเธอมีพ่อ

แต่ตอนนี้อยู่ๆ พ่อที่เธอนึกว่าเธอมีอาจจะไม่ใช่พ่อแท้ๆ ทางสายเลือดของเธอ นี่มันซับซ้อนเหลือเกินแถมยังรู้สึกอธิบายไม่ถูกสำหรับวิเวียนอีก

“ตอนนี้ฉันไม่อยากได้คำตอบจากเธอหรอก อีกเดี๋ยวฉันก็จะรู้เอง” ฮาร์วีย์พูดแดกดันอย่างเย็นชา

ไม่นานหลังจากนั้นฮาร์วีย์กับวิเวียนก็ถูกพาเข้าไปในห้องสำหรับการทดสอบความเป็นพ่อ

“วิเวียนไม่ต้องกลัวนะ ผมแน่ใจว่าที่เอ็มม่าพูดไม่ใช่เรื่องจริง” เขาพยายามปลอบใจเธอแต่มันแทบไม่ได้ช่วยบรรเทาความสบายใจของวิเวียนเลย ถ้าสิ่งที่เอ็มม่าบอกเป็นเรื่องเหลวไหลทำไมแม่ถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ