ความรักสีคราม นิยาย บท 402

“แม่คะตอนนี้แม่ช่วยบอกความจริงหนูได้มั้ยคะ” วิเวียนยังคงไม่เชื่อ เธอร่ำไห้ขณะขอคำอธิบายจากแม่ของเธอ

ตลอดชีวิตของเธอความคิดที่ว่าฮาร์วีย์อาจจะไม่ใช่พ่อของเธอไม่เคยเกิดขึ้นในใจของวิเวียนเลย ถึงฮาร์วีย์จะไม่ใช่พ่อที่ดีนักและเธออาจถึงกับเกลียดเขาที่ทำตัวงี่เง่าเป็นบางครั้งแต่เธอก็ไม่เคยชอบความคิดที่จะอยู่โดยไม่มีเขามาก่อนในชีวิต

เธอไม่เช้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ถ้าฮาร์วีย์ไม่ใช่พ่อของฉันแล้วใครล่ะ

“ราเชล วิลเลี่ยมเธอคิดจะปิดเรื่องนี้จากฉันไปอีกนานแค่ไหน” ตอนนี้ฮาร์วีย์ตะเบ็งเสียงขอคำตอบจากราเชล

“ฉัน-ฉันขอโทษ ฉัน...” ราเชลทำได้แค่พูดออกมาได้สองสามคำก่อนจะพ่ายแพ้ต่อแรงกดดันและหมดสติแน่นิ่งไปในที่สุด

วิเวียนตกใจที่แม่ของเธอเป็นลมอย่างกะทันหันและรีบเข้าไปข้างๆ เธอ “แม่คะเป็นอะไรมั้ย แม่ฟื้นสิ”

นางพยาบาลคนหนึ่งเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นและเรียกเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์อีกสองสามคนมาช่วยนำตัวราเชลเข้าห้องฉุกเฉิน

“หมอคะแม่ฉันเป็นยังไงบ้าง” พอเห็นว่าราเชลยังคงไม่ได้สติ วิเวียนจึงถามคุณหมออย่างกระวนกระวายใจ

“สุขภาพของคุณแม่คุณอยู่ระหว่างการบำบัดรักษาอาการที่ขึ้นๆ ลงๆ เข้าขั้นอันตรายมาตลอด ท่านเพิ่งจะดีขึ้นจริงๆ เมื่อเร็วๆ นี้แต่อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปมากทำให้อาการของท่านแย่ลงอีกครั้ง มันเป็นเรื่องสำคัญที่ท่านจะต้องไม่มีอารมณ์แปรปรวนแบบนี้อีก” คุณหมอเตือนอย่างระมัดระวัง

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะคุณหมอ เธอจะฟื้นเมื่อไหร่คะ” วิเวียนถาม

“ไม่ต้องห่วง อีกสามสี่ชั่วโมงท่านคงจะฟื้น”

“โอเค ขอบคุณอีกครั้งค่ะ” วิเวียนพูดขณะเดินมาส่งคุณหมอ