ความรักสีคราม นิยาย บท 417

“แต่คุณจะไม่เป็นอะไรเหรอครับ” โนอาห์กังวลว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นหากฟินนิคขับรถไปเองในตอนนี้ เพราะเขาต้องรู้สึกโกรธมากกว่าที่เห็นภายนอก

“ไม่เป็นอะไรหรอก เอากุญแจรถมา”

“ครับ” เขาเข้าใจว่าต้องมีคนอยู่ที่บริษัทเพื่อรับมือกับวิกฤตเช่นกัน

หลังจากได้กุญแจรถฟินนิคก็ออกจากห้องทำงานไปทันที

ฉากจากคลิปวิดีโอยังคงฉายซ้ำอยู่ในใจของเขาขณะขับรถไปโรงพยาบาล และใบหน้าที่สิ้นหวังของวิเวียนก็หลอกหลอนเขา เขาไม่มีสมาธิระหว่างขับรถเลยเพราะเอาแต่เห็นภาพภรรยาตัวเองกำลังกรีดร้องและดิ้นรน

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงโครมดังขึ้นอย่างกะทันหันและดึงฟินนิคกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง เขาสะบัดหัวเล็กน้อยและตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ปรากฏว่าสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดงและรถคันหน้าก็หยุด แต่เขาไม่มีสมาธิและจบลงด้วยการชนท้ายรถคันข้างหน้า

“เฮ้ย ตาบอดหรือไง ขับรถเป็นหรือเปล่าเนี่ย” คนขับรถคันหน้าตะโกนใส่ และเห็นได้ชัดว่าเขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ

ฟินนิคไม่ต้องการเสียเวลาจัดการเรื่องนี้นาน ดังนั้นเขาจึงหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วพูดว่า “คุณต้องการเท่าไหร่ ผมจะจ่ายให้”

“คุณคิดว่าจะทำอะไรก็ได้เพราะมีเงินเหรอ ผมต้องการจัดการเรื่องต่างๆ กับคุณที่นี่เดี๋ยวนี้ ดูสิ่งที่คุณทำกับรถของผมสิ”

“เท่าไหร่” ฟินนิคถามอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าชายคนนั้นพูดอะไร

เมื่อเห็นแววตาฟินนิคชายคนนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ดวงตาของเขาเย็นชามากแต่ก็เต็มไปด้วยความโกรธและทำให้ใครก็ตามที่ได้สบตาต้องอกสั่นขวัญแขวน

“ห-ห้าพัน!” ชายคนนั้นพูดตะกุกตะกักและบอกจำนวนตัวเลขออกมาอยางโลภมาก

หลังจากให้เงินทั้งหมดในกระเป๋าของเขาไป ฟินนิคก็ขึ้นรถและจากไป

เขารู้ว่าเขาผิด แต่เขาโกรธจนไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะขอโทษ ผู้ชายคนนั้นสามารถเก็บเงินที่ให้เกินไปเป็นค่าชดเชยทุกอย่างได้เลย

ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างวิเวียนตอนที่เธอได้รับบาดเจ็บ และครั้งนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่กับเธอเหมือนกัน ฉัน... ฉันสัญญากับเธอว่าจะปกป้องเธอ แต่ฉันไม่เคยทำมันได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ฉันจะเผชิญหน้ากับเธอตอนนี้ได้ยังไง