ความรักสีคราม นิยาย บท 438

หมอมองวิเวียนที่กระวนกระวายและชี้บอกให้เธอเข้ามาข้างใน เขาถอนหายใจอย่างเคร่งเครียด “คุณต้องทำใจดีๆ นะครับ แม่ของคุณได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นลูคีเมียครับ”

“อะไรนะคะ” เมื่อได้ยินคำว่า ‘ลูคีเมีย’ สมองของวิเวียนก็ว่างเปล่า เป็นไปได้ยังไงกัน แม่เป็นลูคีเมียได้ยังไง

คุณหมอยังคงพูดต่อ “คุณควรรู้ด้วยว่าแม่ของคุณสุขภาพไม่ดี ตอนแรกเราตรวจพบว่าเธอเป็นโรคโลหิตจางแต่เมื่อตรวจเพิ่มเติม ผลการตรวจของเธอก็ระบุว่าเธอมีเนื้อเยื่อเลือดที่ผิดปกติและทั้งหมดนี้บ่งบอกว่าเธอเป็นลูคีเมียครับ”

“ฉันควรทำยังไงดีค่ะหมอ ชีวิตของแม่กำลังเป็นอันตรายหรือเปล่าคะ” วิเวียนสวดภาวนาในความเงียบโดยหวังว่าราเชลจะไม่เป็นอะไร

“ตอนนี้พูดยากครับแต่เพื่อรักษาโรคนี้ พวกเราต้องหาไขกระดูกที่ตรงกันจากผู้บริจาคครับ”

“ใช้ของฉันก็ได้ค่ะ” วิเวียนรีบพูดขึ้น “ฉันเป็นลูกสาวของเธอ ไขกระดูกของฉันน่าจะตรงกันกับเธอ”

คุณหมอยกมือขึ้นเพื่อบอกให้วิเวียนสงบลง “การที่คุณเป็นญาติไม่ได้รับประกันว่ามันจะตรงกันนะครับ แต่เพราะคุณเป็นสมาชิกครอบครัวที่ใกล้ชิด ความน่าจะเป็นว่าจะตรงกันจึงมีสูง ถึงอย่างนั้นคุณยังต้องไปตรวจร่างกายและตรวจดีเอ็นเอด้วยนะครับ”

“ฉันจะทำทันทีเลยค่ะ” ความเป็นไปได้ที่จะรักษาได้ทำให้วิเวียนมีความหวังเล็กน้อย “ได้โปรดช่วยเธอด้วยเถอะนะคะ”

“โปรดมั่นใจเถอะครับว่าเราจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้” หมอหันไปส่งสัญญาณบอกพยาบาล “เจน ช่วยพาผู้หญิงคนนี้ไปที่ห้องแล็บและทดสอบความเข้ากันได้ของไขกระดูกด้วย”

หลังจากที่ขอบคุณหมอซ้ำแล้วซ้ำเล่า วิเวียนก็เดินตามพยาบาลออกไปจากห้องทำงาน

เธอต้องตรวจหลายอย่างตั้งแต่ตรวจเลือด เอ็กซเรย์ และตรวจดีเอ็นเอ วิเวียนอดทนต่อการแหย่และการกระทุ้งอยู่นานก่อนที่มันจะจบลงในที่สุด

“เป็นยังไงบ้างคะหมอ ไขกระดูกของฉันตรงกันไหมคะ” วิเวียนรู้สึกกระวนกระวายใจและโดยไม่รู้ตัวเธอได้จับแขนของหมอเอาไว้และเขย่ามันอย่างแรง

หมอค่อยๆ สะบัดมือของเธอออกและพยายามทำให้เธอใจเย็นลง “มันใช้เวลาสักครู่กว่าผลจะออกมาครับดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ พวกเราจะแจ้งให้คุณทราบทันทีที่ผลออกมา คุณต้องใจเย็นหน่อยนะครับ”

เธอเดินไปตามทางเดินก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆ อย่างอ่อนแรงและหลังจากนั้นไม่นานน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา แม่เพิ่งดีขึ้นไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ แม่ถึงป่วยล่ะ