ความรักสีคราม นิยาย บท 437

“เขาทำแบบนั้นสินะ” ผู้เฒ่านอร์ตันขว้างถ้วยน้ำชาอย่างฉุนเฉียว “ไอ้หลานทรยศ มันยังกล้าที่จะเรียกร้องให้ฟินนิคโอนหุ้นให้มันอีกเหรอ ได้เลย ไม่มีใครได้ปฏิเสธแน่”

“ใจเย็นก่อนครับคุณปู่ มันไม่ดีต่อสุขภาพของปู่นะครับ” เมื่อเห็นว่าผู้เฒ่านอร์ตันโกรธ ฟินนิคก็รีบลุกขึ้นไปช่วยชายชราให้นั่งลง

“แล้วก็แก ทำไมแกไม่พูดอะไรเลยก่อนหน้านี้ ถ้าฉันไม่บังคับให้โนอาห์พูด แกตั้งใจจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากฉันอีกนานแค่ไหน คนงี่เง่าแบบนั้นควรค่าแก่การปกป้องตรงไหน” ฟินนิคถอนหายใจเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะถูกตะคอกใส่

“คุณปู่ครับ ผมไม่ได้ปกป้องเขา ผม…”

ฟินนิคเสียงแผ่วลงด้วยสีหน้าลำบากใจและท่าทางแบบนั้นก็ทำให้ผู้เฒ่านอร์ตันรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่ไม่ใช่แค่การลักพาตัวแน่ “แกปิดบังอะไรฉันอีก”

“คือผม…” ฟินนิคเงียบลงเพราะไม่แน่ใจว่าจะอธิบายเรื่องราวยังไง เขานึกถึงคลิปวิดีโอที่เขาเห็นเมื่อวันก่อนและมันทำให้เขาเดือดปุด

“โนอาห์ อธิบายมา”

“เรื่องนี้เกี่ยวกับคุณนายนอร์ตัน ผมเกรงว่าผมอาจไม่ได้อยู่ในฐานะที่พูดได้ครับ”

ผู้เฒ่านอร์ตันไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาสองคนถึงได้ลังเลที่จะพูดออกมา “มันพูดยากอะไรนักหนา แกบอกว่ามาร์คลักพาตัววิเวียนไปแล้วมันยังได้ทำอะไรเธออีกไหม”

ไม่ทันที่ผู้เฒ่านอร์ตันจะพูดจบดี เขาก็สังเกตเห็นว่าฟินนิคและโนอาห์ดูอึดอัดยิ่งกว่าเดิม ฉันพูดถูกสินะ มาร์คแตะต้องวิเวียนจริงๆ อย่างงั้นเหรอ

ผู้เฒ่านอร์ตันเดือดดาลทันที เขาลุกขึ้นและเตะโต๊ะกาแฟตรงหน้าเขาจนทำให้ข้าวของบนโต๊ะที่งดงามทั้งหมดตกลงบนพื้นเสียงดัง แก้วแตกเป็นเศษๆ สะท้อนแสงแดดที่สอดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง

“ไอ้ชั่วนั่น วิเวียนเป็นน้องสะใภ้ของมันแท้ๆ มันทำแบบนั้นได้ยังไง”

“ไม่ใช่ครับท่าน มันไม่ใช่อย่างที่ท่านคิดครับ” โนอาห์รีบพูดแทรกเพราะกลัวว่าจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่ “เขาจ้างวานขอทานสี่คนและพวกเขา…”

“โอเค พอแล้ว” ชายชราไม่สามารถทนฟังรายละเอียดที่ชั่วช้าที่เหลือจากปากของโนอาห์ต่อได้ เขาจับแขนเก้าอี้แน่นจนเส้นเลือดปูดโปนออกมาอย่างเห็นได้ชัด