ความรักสีคราม นิยาย บท 446

วิเวียนปฏิเสธที่จะยอมรับคำตอบนั้น เธอเดินไปที่เตียงอีกฝั่งเพื่อจะแก้สถานการณ์ แต่เธอกลับได้พบว่าราเชลกำลังหลับตาแน่น แต่ถึงอย่างนั้น น้ำตาของราเชลก็ยังคงไหลออกมาจนทำให้มุมหนึ่งของหมอนเปียกชุ่ม

วิเวียนอารมณ์เสียกับเรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด บางทีแม่ของเธออาจมีเหตุผลที่ทำให้ไม่สามารถบอกอะไรเธอได้ หญิงสาวจึงรู้สึกผิดขึ้นมาและรู้ว่าการกดดันแม่ของเธอแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดี

คิดได้แบบนั้น วิเวียนก็หยิบกระดาษทิชชู่จากโต๊ะข้างๆ มานั่งยองๆ เพื่อเช็ดน้ำตาของราเชล “หนูขอโทษค่ะแม่ หนูจะไม่ถามอะไรแล้ว ตอนนี้หนูขอตัวก่อนนะ พักผ่อนให้สบายนะคะ”

ราเชลไม่ได้ลืมตาหรือตอบวิเวียน แต่กลับนอนอยู่บนเตียงและร้องไห้ต่อไป สิ่งที่วิเวียนทำได้คือหันหลังกลับและออกจากวอร์ดไป

อารมณ์ในวันนี้ทิ้งรสชาติขื่นขมไว้ให้กับวิเวียน การเดินทางกลับบ้านเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และวิเวียนก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกหลากหลายที่มีอยู่ในร่างกาย

ทำไมแม่ถึงติดต่อไปหาลูกของเธอหรือแม้แต่ตามหาเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ความจริงคือราเชลยอมตายมากกว่าที่จะขอความช่วยเหลือจากลูกของตัวเอง วิเวียนได้แต่คาดเดาว่าเบื้องหลังเรื่องนี้ มีความลับอีกมากมายที่รอให้เธอไปค้นพบ ความลับที่น่าจะเกี่ยวข้องกับตัวตนของเธอด้วย

ตอนที่อยู่ในห้องของราเชล เธอตั้งใจถามแต่เรื่องที่อยู่ของลูกราเชลเพียงเพื่อจะได้ดำเนินการผ่าตัดให้หล่อนต่อไป อย่างไรก็ตาม วิเวียนลืมถามราเชลเกี่ยวกับเรื่องของตัวหล่อนเอง ว่าหล่อนมาจากไหนและเป็นใคร

เธอยังคงหมกมุ่นอยู่กับความคิดในหัวจนไม่รู้ตัวว่าได้เดินมาถึงทางเท้าแล้ว จากนั้น เธอก็ตัดสินใจเดินต่อไปโดยไม่ได้สนใจมองไฟที่ทางม้าลายด้วยซ้ำ

เสียงแตรที่ดังลั่นและเสียงเบรกรถดึงวิเวียนกลับสู่ความเป็นจริงในทันใด เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น สิ่งที่เห็นก็ทำให้เธอหวาดผวา

มีรถเบี่ยงออกนอกเส้นทางเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ชนกับเธอ คนขับที่หน้าตาฉุนเฉียวชะโงกหน้าออกมานอกหน้าต่างเพื่อตะโกนตำหนิวิเวียนถึงความประมาทของเธอ “ทำอะไรอยู่วะ อยากตายรึไง”

วิเวียนได้ยินแบบนั้นก็รีบกล่าวขอโทษยกใหญ่และรีบข้ามไปอีกฝั่งของถนน

“คราวหลัง หัดใช้ตาข้ามถนนบ้างนะ” คนขับตะโกนใส่เธออีกครั้งก่อนจะขับรถออกไป

ฉันมีลูกอยู่ด้วย ฉันลืมเรื่องที่สำคัญขนาดนี้ไปได้ยังไง

จากนั้น เธอก็ลดมือลงไปจับท้อง ก่อนจะสบถในใจ ถ้าฉันโดนชนจริงๆ แล้วทำให้เด็กคนนี้ตกอยู่ในอันตรายล่ะ ฉันไม่เหมาะจะเป็นพ่อแม่คนเลยจริงๆ

เธอจึงหันไปรอบๆ และเห็นว่าเสื้อโค้ทของฟินนิคแขวนอยู่บนราวแล้ว อ๊ะ เขากลับมาแล้วสินะ