ความรักสีคราม นิยาย บท 445

“ลูกสาวของแม่เสียชีวิตไปแล้วหรือเปล่าคะ” วิเวียนถามอย่างไม่แน่ใจ เธอไม่คิดว่าข้อสันนิษฐานนี้ไม่สมเหตุสมผลสำหรับเธอ

ราเชลเมื่อได้ฟังแบบนั้นก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น เธอส่ายหัวจากนั้นก็ตอบด้วยน้ำเสียเศร้าโศกว่า "ไม่ใช่"

วิเวียนไม่เข้าใจว่าคำว่า “ไม่” ของราเชลหมายถึงอะไร เธอจึงพยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อหาความจริงจากราเชล “แม่คะ หมอวินิจฉัยว่าแม่เป็นลูคีเมียค่ะ และแม่ต้องการผู้บริจาคไขกระดูกมากๆ บอกหนูหน่อยได้ไหมว่าหนูจะหาลูกสาวแท้ๆ ของแม่ได้ที่ไหน”

วิเวียนเดาว่าลูกสาวของราเชลไม่มีชีวิตอยู่แล้ว โดยดูจากปฏิกิริยาของเธอเพียงอย่างเดียว แต่มาถึงตอนนี้แล้ว ราเชลกำลังปิดบังอะไรเธออยู่

จากนั้น ราเชลก็มองไปที่วิเวียนอย่างตื่นตกใจ “ลูคีเมีย ได้ยังไง เป็นไปได้ยังไง”

“ก่อนหน้านี้ โรงพยาบาลโทรมาหาหนู บอกว่าแม่เป็นลูคีเมีย พวกเขาบอกว่าหนูต้องหาผู้บริจาคที่มีไขสันหลังตรงกันกับแม่เพื่อที่พวกเขาจะได้ดำเนินการผ่าตัดให้แม่โดยเร็วที่สุด” วิเวียนถอนหายใจและจับมือราเชลมากุมไว้ “หนูก็คิดว่าหนูจะบริจาคให้แม่ได้เพราะหนูเป็นลูกสาวแม่ แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รู้...”

เสียงของวิเวียนแผ่วลงในขณะที่พูด ก่อนจะดังขึ้นอีกครั้งในเสียงสะอื้น ทันใดนั้น ความโศกเศร้าก็กลืนกินหัวใจของเธอ

เธอพยายามกลั้นน้ำตาก่อนจะพูดต่อ “ที่หนูปกปิดแม่ก็เพราะหนูไม่อยากให้แม่เศร้า มันจะส่งผลเสียกับร่างกายของแม่ ความหวังเดียวของแม่ในตอนนี้คือตามหาลูกสาวแท้ๆ และขอให้เธอบริจาคไขสันหลังให้ บอกหนูได้ไหมว่าจะไปหาเธอได้ที่ไหน”

แต่วิเวียนก็ไม่คาดคิดว่าปฏิกิริยาของเรเชลหลังจากได้ยินเหตุผลของเธอจะแย่ถึงเพียงนี้ ราเชลส่ายหัวและแทบจะโพลงออกมาว่า "ฉันบอกไม่ได้"

อย่างไรก็ตาม การต่อต้านของราเชลมีแต่ทำให้วิเวียนกังวลมากขึ้นเท่านั้น “แม่ นี่จริงจังนะ ลูกของแม่อาจเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยชีวิตแม่ได้ ช่วยบอกหนูทีว่าเธออยู่ที่ไหน หนูจะไปตามหาเธอ”

“วิเวียน ห้ามไปหาเธอนะ” ราเชลพูดด้วยความตื่นตระหนก ก่อนที่จู่ๆ จะจับแขนของวิเวียนอย่างแน่นที่สุด

“แต่ทำไมล่ะคะ” ตอนนี้วิเวียนแน่ใจว่าราเชลรู้แน่ชัดว่าลูกของเธออยู่ที่ไหน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เต็มใจเปิดเผย

ทำไมเธอถึงไม่ปล่อยฉันไป มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเหรอ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ไม่อย่างนั้น ทำไมเธอถึงทิ้งลูกของตัวเองแล้วมาเลี้ยงฉันแทนล่ะ