ความรักสีคราม นิยาย บท 458

“ก็ได้ก็ได้รู้แล้ว” อีฟเวลินตอบแบบขอไปที “ว่างแล้วจะแวะไปนะ คราวนี้คุณจะไปได้หรือยัง”

เมื่อได้ยินอีฟเวลินตอบตกลง ราเชลจึงยิ้มอย่างพอใจออกมาก่อนจะก้าวหลีกไปข้างๆ “ไปเดี๋ยวนี้แหละ ฉันจะไม่รบกวนเวลาคุณแล้ว”

อีฟเวลินรีบเข้าบ้านโดยไม่มองราเชลแล้วบ่นอุบอิบเบาๆ ว่า “น่ารำคาญเหลือเกิน นี่หล่อนคิดว่าหล่อนเป็นใครกัน”

หลังจากมองดูอีฟเวลินเข้าบ้าน ราเชลจึงออกจากบ้านมอร์ริสันอย่างไม่เต็มใจ

ขณะเดียวกันวิเวียนซึ่งเห็นทุกสิ่งทุกอย่างแต่ไม่ได้ร้องเรียกราเชลแต่เธอเฝ้าดูเงาร่างของท่านจากไปด้วยอารมณ์สับสนปนเปกันไปหมด

ภาพของราเชลพูดกับอีฟเวลินด้วยท่าทางประจบประแจงทำให้วิเวียนหงุดหงิด ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังงุนงงกับการกระทำของราเชลอีกด้วย

ดูเหมือนราเชลจะเป็นห่วงเป็นใยอีฟเวลินเป็นที่สุด

วิเวียนจำได้ว่าราเชลไม่สนใจใยดีสุขภาพของตัวเองเพียงเพื่อไปร่วมงานครบรอบปีการตายของอีฟเวลิน ความจริงท่านยังตบหน้าวิเวียนถึงสองครั้งเพราะอีฟเวลิน

ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเธอนึกว่าแม่ของเธอใกล้ชิดกับอีฟเวลินเพราะท่านคอยดูแลเธอมาตั้งแต่เธอยังเด็ก

แต่ตอนนี้เธอรู้ความจริงแล้วว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวในสายเลือดของราเชล ทั้งหมดนี้ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยสำหรับเธอ วิธีที่แม่ของเธอแสดงความห่วงใยอีฟเวลินนั้นเกินความเป็นนายจ้างกับพี่เลี้ยงเด็ก

นอกเสียจาก...วิเวียนตกใจกับความคิดที่แวบขึ้นมาในใจ มันไม่น่าจะใช่เลยนะ แต่ไม่มีอะไรที่สมเหตุสมผลอยู่แล้วนี่นา

“คุณกำลังทำอะไร” ขณะวิเวียนกำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเอง จู่ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังทำเอาเธอสะดุ้ง

พอหันกลับไปเธอก็รู้ว่าเป็นเบเนดิกต์

เธอตบหน้าอกตัวเองเบาๆ แล้วถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอก “คุณทำฉันตกใจหมดเลย”