ความรักสีคราม นิยาย บท 473

“มากับฉันจะได้ไปทดสอบกันอีฟเวลิน ทุกอย่างจะชัดเจนทันทีที่เธอเห็นผลลัพธ์ ได้โปรดออกมาเถอะ...”

อีฟเวลินนั่งอยู่บนเตียงในห้องของเธอเอง เสียงกริ่งที่ดังไม่หยุดหย่อนประสานกับเสียกกรีดร้องของวิเวียนรบกวนเธออย่างไม่จบไม่สิ้น

อารมณ์ของเธอรุนแรงเกรี้ยวกราดเมื่อเธอเรียกผู้ช่วย “กำจัดผู้หญิงข้างนอกไปซะ ถ้าฉันยังได้ยินเสียงหล่อนอีกละก็เธอเริ่มหางานใหม่ได้เลย”

“ได้ค่ะ” ผู้ช่วยคนนั้นตอบก่อนที่เธอจะรีบลงมาชั้นล่าง

“เปิดนะอีฟเวลินฉันอยากจะคุยกับเธอ” วิเวียนยังตะโกนมาจากอีกฝั่งเมื่อจู่ๆ ประตูถูกเปิดเหวี่ยงออกมา

เธอพยายามเบียดตัวเข้าไปแต่ผู้ช่วยขวางเอาไว้ “หยุดนะคุณ คุณแค่ไปเสียจะดีที่สุด”

“ได้โปรดเถอะค่ะคุณ คุณต้องให้ฉันเข้าไป ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องพูดกับอีฟเวลิน” วิเวียนคัดค้าน

“คุณผู้หญิงแจ้งว่าฉันจะถูกไล่ออกถ้าคุณยังอยู่แถวนี้ ได้โปรดอย่าทำให้ฉันต้องลำบากเลยค่ะ ขอร้องล่ะ ไปซะไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มีทางเลือกนอกจากเรียกรปภ.”

สีหน้าเศร้าสร้อยของผู้ช่วยทำให้วิเวียนสองจิตสองใจเพราะเธอไม่อยากทำให้ใครสูญเสียความมีชีวิตชีวา เธอจึงค่อยๆ ถอยหลังออกจากประตูก่อนจะหันตัวจากไปอย่างไม่เต็มใจ

อีฟเวลินเฝ้าดูเรื่องนี้จากหน้าต่าง เล็บของเธอจิกเข้าไปในฝ่ามือของเธอเองขณะจ้องมอง

ทำไมแกต้องคอยขวางทางฉันอยู่เรื่อยเลยนะวิเวียน ตอนนี้แกบังอาจมาบอกว่าฉันไม่ใช่ลูกของตระกูลมอร์ริสัน ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้แกลอยนวลไปจากเรื่องนี้แน่ๆ

ลูคีเมียเหรอ เฮอะ อีฟเวลินนึกถึงสิ่งที่วิเวียนบอก