ความรักสีคราม นิยาย บท 488

ไม่ว่าเบเนดิกต์จะรู้สึกฉุนเฉียวเพียงใด เขารู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้ ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีขับรถวนไปวนมารอบๆ บ้านตระกูลนอร์ตัน

หากสิ่งที่แม่บ้านพูดเกี่ยวกับเรื่องที่วิเวียนเดินออกไปนั้นเป็นความจริง เธอก็คงไปไม่ได้ไกลนัก พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดช่วยให้ผมหาเธอเจอที

เขาทำให้น้องสาวตัวน้อยของเขาผิดหวังเพราะไม่ได้ดูแลเธอมาตลอดหลายปี และเมื่อไม่นานมานี้เขายังช่วยอีฟเวลินใส่ร้ายเธอ

ขณะที่เบเนดิกต์จมอยู่กับความคิดของตัวเอง ความรู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ก่อตัวขึ้นในใจเขา เมื่อฉันหาวิเวียนพบ ฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี ฉันจะตามใจเธอจนเสียคนเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่ขาดหายไป ฉันจะไม่มีวันให้ใครมาทำร้ายเธอ เธอคือครอบครัวเดียวที่ฉันมีในตอนนี้

ในเวลาเดียวกัน วิเวียนเดินเหม่อลอยอยู่ริมถนน เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง แต่การตระหนักว่าเธอไม่มีที่อื่นให้ไปหลังจากที่ออกจากบ้านเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกแย่

เธอไม่สามารถกลับไปที่บ้านตระกูลนอร์ตันได้ เธอไม่สามารถไปอยู่บ้านแม่ได้ แม่ของเธอป่วยอยู่แล้ว และวิเวียนก็ไม่ต้องการเป็นภาระของเธออีก

แล้วครอบครัวมอร์ริสันล่ะ ฉันหันไปหาเบเนดิกต์ได้ไหม เธอจะบอกพี่ชายของเธอเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ไหม แต่ถ้าเบเนดิกต์เลือกที่จะเชื่ออีฟเวลินแทนที่จะเชื่อฉันเหมือนที่ฟินนิคทำล่ะ แล้วยังไงต่อไป

ขณะที่ครุ่นคิดทบทวนทางเลือกต่างๆ ของตัวเอง เธอสังเกตเห็นว่ามีรถมาจอดอยู่ข้างๆ เธอพอดี ก่อนที่เธอจะทันได้ทำอะไร ประตูรถก็เปิดออก บอดี้การ์ดหลายคนวิ่งออกมาจับแขนเธอไว้

วิเวียนอกสั่นขวัญแขวน จิกส้นเท้าลงกับพื้นและไม่ยอมขยับเขยื้อนแม้แต่นิ้วเดียว คนพวกนี้เป็นใคร นี่เป็นการลักพาตัวหรือการปล้นกันนะ แต่แล้วก็มีคนอื่นลงมาจากรถ และดวงตาของเธอก็เบิกกว้างเมื่อสัญญาณเตือนอันตรายดังขึ้นในหัวเธอ

โนอาห์ ล็อตเตกำลังเดินมาหาเธอ และเธอเกือบจะแน่ใจว่าเขามาที่นี่เพื่อพาเธอไปโรงพยาบาลตามคำสั่งของฟินนิค

แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน เธอก็สลัดแขนของบอดี้การ์ดที่จับไว้ไม่ได้

เธอตะคอกใส่โนอาห์ว่า “คุณต้องการอะไร บอกให้พวกเขาปล่อยฉัน โนอาห์”