ความรักสีคราม นิยาย บท 511

ฝูงชนเงียบลงเมื่อผู้ประมูลเปิดกล่องออกเผยให้เห็นแหวนและไม่นานความโกลาหลก็เกิดขึ้น

“แหวนนั่นพิเศษตรงไหนกัน”

“ฉันนึกว่าจะเป็นแหวนที่จักรพรรดิหรือนางสนมใส่ซะอีกแต่นี่มันอะไรกัน”

“นี่ไม่เห็นพิเศษตรงไหน มันไม่ใช่ของเก่าด้วยซ้ำ ดูเหมือนของสมัยใหม่สำหรับฉันมากกว่า”

“ถ้าคุณจะเอาของสมัยใหม่มาประมูลด้วย คุณก็น่าจะเอาแหวนโบราณมาด้วยเหมือนกัน แหวนวงนี้คืออะไรกัน นี่กำลังดูถูกพวกเราอยู่อย่างนั้นเหรอ”

“ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรให้น่าประมูลแล้วล่ะหลังจากนี้”

แม้ฝูงชนจะบ่นเรื่องแหวนแต่ดวงตาของฟินนิคกลับเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นแหวน เขาจับแขนเก้าอี้แน่นในขณะที่ร่างกายของเขาก็สั่นเทาไปด้วยความโกรธ

เป็นไปไม่ได้ เธอกล้าดียังไง

ฟินนิคมองวิเวียนที่นั่งอยู่สองสามแถวข้างหน้าอย่างโกรธเคือง ราวกับมีมนต์สะกดเมื่อ

วิเวียนหันหลังมามองและสบตากับเขาพอดี

วิเวียนยิ้มเมื่อเห็นฟินนิคที่พยายามซ่อนความโกรธเอาไว้ เธอยิ้มเยาะเขาและตัวเธอเอง

เขามีสิทธิ์อะไรมาโกรธกัน มันเป็นเพราะความใจร้ายและการหักหลังของเขาที่ทำให้ชีวิตของพวกเราเป็นแบบนี้เอง เธอแค่อยากประมูลแหวนแต่งงานของพวกเขา

จากนี้ไปแหวนวงนี้สำหรับเธอเป็นเพียงสิ่งของที่เอาไว้แลกเปลี่ยนเงินเท่านั้น มันไม่มีคุณค่าทางจิตใจอีกต่อไปแล้ว

เธอตั้งใจจะลืมอดีตและเดินหน้าต่อไป

แต่ตอนนี้วิเวียนถามตัวเอง นี่เป็นเพียงการเดินหน้าต่อไปจริงเหรอ ถ้าเธออยากเดินหน้าต่อไปจริงๆ ทำไมเธอต้องขายแหวนแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าฟินนิคด้วย เมื่อเธอเห็นเขาโกรธ ทำไมเธอต้องพอใจด้วย

เธอมีท่าทีลังเลบ้างหรือเปล่า ต้องมีแน่นอนสิ