“ฟินนิคคะ ฉันรักคุณจริงๆ นะคะแม้ฉันจะพิการเพราะคุณแต่ฉันก็ไม่เคยโทษคุณเลย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณคงเห็นว่าฉัน…”
ในตอนที่อีฟเวลินกำลังพูดถึงความคับข้องใจและความรู้สึกของเธอที่มีต่อฟินนิค ฟินนิคก็ขัดจังหวะเธอขึ้น “อีฟเวลิน มอร์ริสัน ฉันคิดว่าเธอคงเข้าใจผิดแล้ว”
อีฟเวลินชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินฟินนิคเรียกชื่อเต็มของเธอและพูดอะไรแบบนี้ “หมายความว่ายังไงคะที่ว่าเข้าใจผิด”
ฟินนิคสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลางคิดถึงคำแนะนำของคุณหมอและลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่เขาก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้ความเข้าใจผิดนี้ดำเนินต่อไปได้
เขาย่อตัวลงและมองเข้าไปในดวงตาของอีฟเวลินก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างจริงจัง “อีฟเวลิน ฉันรู้ว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะฉัน ฉันจะรับผิดชอบเธอและดูแลเธออย่างดี แต่” ฟินนิคเน้นย้ำ “เธอไม่ใช่แฟนของฉันและฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ”
“เป็นไปไม่ได้” อีฟเวลินกรีดร้องอย่างทุกข์ใจ เธอจับมือของฟินนิคแน่น “ฟินนิคคะ คุณสัญญากับฉันเมื่อห้าปีที่แล้วว่าคุณจะอยู่กับฉันตลอดไป ฉันจะผิดสัญญาไม่ได้นะคะ”
“เมื่อห้าปีก่อน ฉันสัญญาว่าจะอยู่กับเธอและดูแลเธอแต่ฉันไม่ได้สัญญาว่าจะคบกับเธอ อีฟเวลิน เรื่องระหว่างเรามันเป็นอดีตไปแล้ว เธอเลิกจมอยู่กับอดีตได้แล้ว โอเคไหม” ฟินนิคเกลี้ยกล่อมอีฟเวลินอย่างใจเย็น เขาอยากจะแกะมือออกจากการเกาะกุมของเธอแต่มันก็แน่นเกินไป
“ไม่จริง คุณโกหก” อีฟเวลินตวาด “ตลอดห้าปีที่ผ่านมา คุณดูแลและทำตามทุกอย่างที่ฉันพูดแถมยังตกลงทำตามคำขอทั้งหมดของฉันด้วย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่ได้รักฉัน”
“ฉันดูแลเธอเพราะฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องบาดเจ็บ มันเป็นเพราะความรู้สึกผิดและไม่ใช่ความรัก เธอเข้าใจหรือเปล่า”
หลังจากได้ยินคำพูดของฟินนิค อีฟเวลินก็นึกได้ว่าเขารักษาระยะห่างกับเธอมาตลอดหลายปีนี้ เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลยด้วยซ้ำ เธอคิดว่าเขาดูแลเธออย่างระมัดระวังเพราะเขารักเธอ มันไม่ใช่เพราะว่าเขารักฉันหรอกเหรอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...