ความรักสีคราม นิยาย บท 535

“แต่ผมไม่อยากเล่นอยู่บ้านฮะแม่” แลร์รี่ยืนกราน “ผมอยากไปเล่นที่นั่นจริงๆ ผมไม่เคยขึ้นเรือสำราญเลย ไปเถอะนะฮะแม่!"

ปกติแลร์รี่แทบจะไม่เคยรบเร้าเธอเลย ชั่วขณะนั้นวิเวียนจึงไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขาอย่างไร หลังจากลังเลอยู่นาน ในที่สุดวิเวียนก็ตอบตกลง

“ก็ได้ แต่ลูกต้องสัญญากับแม่ว่าจะเป็นเด็กดี ลูกห้ามวิ่งไปทั่วเหมือนครั้งที่แล้วนะครับ” ฉันอยากให้เขาเห็นว่าเรือสำราญเป็นอย่างไร

"เย้! ขอบคุณฮะแม่!” แลร์รี่กล่าวด้วยความร่าเริง เขาจูบหนักๆ ที่แก้มของแม่อย่างตื่นเต้น

เมื่อฮันเตอร์ได้ยินว่าวิเวียนยอมแพ้ เขาก็ยิ้มก่อนจะมองแลร์รี่ผ่านกระจกมองหลัง

“แลร์รี่เป็นเด็กฉลาด ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะดูแลหนูและแม่ของหนูเป็นอย่างดี หนูแค่เล่นให้สนุกก็พอ”

ไม่น่าเชื่อว่าแลร์รี่ที่เข้าข้างเขาอยู่หยกๆ จะหันออกไปมองนอกหน้าต่างทันทีโดยไม่ตอบใดๆ

ในเมื่อคนมีชื่อเสียงในแวดวงสังคมจะไปร่วมงาน แสดงว่าพ่อก็ต้องไปด้วย ถ้าอย่างนั้นพ่อกับแม่ก็จะได้เจอกัน บางทีพวกเขาอาจจะปรับความเข้ากันได้เร็วๆ นี้!

เมื่อคิดได้ดังนั้น แลร์รี่ก็ยิ้มจนตาหยี ฉันนี่ฉลาดจริงๆ!

แม้ว่าฮันเตอร์จะงุนงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของแลร์รี่ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เขาคิดเอาเองว่าเด็กคนอื่นๆ ก็คงจะเป็นแบบนี้เช่นเดียวกัน

สิ่งที่เขากังวลมากกว่าคือเขาจะหาโอกาสที่จะเอาชนะใจวิเวียนได้อย่างไร

วิเวียนรู้สึกว่าพวกเขาทั้งสองคนคงรู้สึกกระอักกระอ่วนหากอยู่ด้วยกันตามลำพังแม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับฮันเตอร์ก็ตาม ดังนั้นเธอจึงบอกเบเนดิกต์เกี่ยวกับเรื่องนี้โดยหวังว่าเขาจะไปกับเธอด้วย

“ขอโทษนะวิเวียน พี่มีงานสำคัญที่ต้องจัดการในช่วงนี้ คิดว่าคงไปด้วยไม่ได้ เธอไปกับแลร์รี่สองคนได้มั้ย?”

งานสำคัญที่ว่านั้นเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของมอร์ริสันกรุ๊ปในอนาคต ดังนั้นเบเนดิกต์จึงไม่อยากชะล่าใจในเรื่องนี้