ความรักสีคราม นิยาย บท 559

ที่จริงแล้วราเชลได้ติดต่อกับอีฟเวลินมาก่อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่อีฟเวลินมักจะแสดงท่าทีหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้พบกับราเชล เพราะสำหรับเธอแล้วราเชลเป็นเพียงรอยด่างพร้อยในชีวิตที่สมบูรณ์แบบของเธอ อีฟเวลินคงจะดีใจมากถ้าหากราเชลตายเร็วกว่านี้แล้วหายไปจากโลกนี้เสียเลย เธอจะได้ไม่ต้องมาคอยกังวลว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอจะถูกเปิดเผย

ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะช่วยราเชล เพราะหากไม่ใช่เพราะราเชลแล้วอีฟเวอลินก็คงจะได้อาศัยอยู่ในครอบครัวมอร์ริสันแล้ว

มันเป็นความผิดของแม่ทั้งหมด!

“เธอจะช่วยแม่ของเธอไหม? ร่างกายของท่านก็คงจะทนอยู่ได้อีกไม่นานนักหรอก” วิเวียนถามเมื่อเห็นว่าอีฟเวลินไม่สามารถจะเรียบเรียงประโยคออกมาได้

ยัยแม่มด! อีฟเวลินคิดในใจ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับฉันยังไง? ยัยแก่นั่นเป็นแม่ของเธอต่างหาก! แล้วจะมาถามฉันทำไม!

อีฟเวลินสบถใส่วิเวียนในใจขณะที่พยายามคิดหาวิธีเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

ตอนนี้เธอไม่อยู่ในฐานะที่จะมีปัญหากับวิเวียนได้ เพราะเธอต้องการความไว้วางใจจากวิเวียนเพื่อให้แผนของเธอเดินหน้าต่อไปได้ อยากจะรู้นักว่าเธอยังจะมาพูดแบบนี้กับฉันได้อีกมั้ย เมื่อฉันสามารถควบคุมเธอให้อยู่หมัดได้

“วิเวียน ฉันก็หวังว่าฉันจะทำอย่างนั้นได้ แม้ว่าท่านจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันแล้ว แต่ก็ยังมีชีวิตของใครบางคนเป็นเดิมพันที่นี่” อีฟเวลินแกล้งแสดงสีหน้าให้ดูน่าสงสารแล้วทำเป็นกลั้นน้ำตาไว้ แต่…

“แต่ร่างกายของฉันก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะทำเช่นนั้นได้” อีฟเวลินเลื่อนสายตาไปมองที่ขาของเธอ “ฉันก็มองหาผู้บริจาคที่เข้ากันได้กับแม่มาหลายปีแล้วเหมือนกัน ถ้าหากว่าฉันหาเจอฉันก็จะรีบจัดการทันที”

“ร่างกายอ่อนแองั้นเหรอ?” วิเวียนมองไปที่อีฟเวลินอย่างสงสัย เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นจริงรึเปล่า

“ฉันรู้จักผู้เชี่ยวชาญ บางทีฉันอาจจะขอร้องให้เขาช่วยทดสอบบางอย่างได้ จะได้รู้ว่าเธอมีอะไรผิดปกติบ้าง ฉันจะโทรหาเขานะ เราไปที่โรงพยาบาลกันเถอะ”