ความรักสีคราม นิยาย บท 571

เมื่อได้มานั่งอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยกับคนรักเก่าที่กำลังมีสีหน้าเป็นห่วงเธออย่างชัดเจน วิเวียนเริ่มรู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปยังสมัยเรียนซึ่งตอนนั้นฟาเบียนเคยเป็นคนรู้ใจของเธอ

ความทรงจำเหล่านั้นดูเหมือนจะมีผลกับวิเวียนมากกว่าที่เธอคิดเพราะจู่ๆ เธอก็รู้สึกถึงแรงกระตุ้นแปลกประหลาดที่ดึงดูดให้เธออยากพึ่งพาใครสักคน

“ห้าปีที่แล้วฉันท้องแต่ฟินนิคสงสัยว่าเด็กไม่ใช่ลูกของเขา เขาบังคับให้ฉันไปทำแท้งแต่ฉันไม่ยอม เขาจึงส่งคนตามล่าฉัน”

วิเวียนเล่าให้ฟาเบียนฟังว่าทำไมฟินนิคถึงส่งคนตามล่าและบังคับให้เธอทำแท้ง เมื่อหวนนึกถึงเรื่องเก่าๆ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดเหล่านั้นที่เธอเคยได้รับตลอดหลายปีที่ผ่านมาจนทำให้เธอร้องไห้ออกมา

ฟาเบียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินเสียงโศกเศร้าของวิเวียน เขารู้ว่าเขาอาจทำให้วิเวียนรู้สึกแย่กว่าเดิมแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ทำไมฟินนิคถึงคิดว่าเด็กไม่ใช่ลูกของเขาล่ะ?”

วิเวียนจำได้ว่ามาร์คเกี่ยวข้องกับการลักพาตัวเธอเช่นเดียวกัน ดังนั้นเธอจึงตัดบท “อีฟเวลินลักพาตัวฉันและยังพยายามจะให้คนข่มขืนฉันด้วย แต่เบเนดิกต์มาทันเวลาและช่วยฉันเอาไว้ได้ ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรกับฟินนิคแต่สุดท้ายเขากลับเชื่อว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของตัวเองและเขาก็ไม่ยอมให้ฉันเก็บเด็กเอาไว้”

“นั่นไม่ได้แปลว่าเขามีสิทธิ์จะบังคับให้คุณไปทำแท้งนะ เขาทำเกินไปแล้ว!” ฟาเบียนพูดด้วยความโกรธ ทำไมวิเวียนถึงต้องเจอเรื่องอะไรแบบนั้นนะ? เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยด้วยซ้ำ!

วิเวียนยิ่งรู้สึกไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับฟินนิคมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของฟาเบียนที่แสดงความโกรธแทนเธอ แม้แต่ฟาเบียนยังเข้าใจว่าเธอรู้สึกยังไง แล้วทำไมฟินนิคกลับไม่เข้าใจล่ะ? คนอื่นๆ แค่ทำแบบนั้นเพื่อเธองั้นเหรอ? ยังไงเธอก็ยังให้อภัยเขาไม่ได้

“ละ..แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเด็กเหรอ?” ฟาเบียนถามอย่างระมัดระวังด้วยกลัวว่าจะเป็นการสาดเกลือลงบนแผลของวิเวียน

“คือว่า…” วิเวียนลังเล เธอตัดสินใจที่จะไม่บอกความจริงกับฟาเบียน ยิ่งมีคนรู้เกี่ยวกับแลร์รี่ยิ่งน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น

“เบเนดิกต์รีบพาฉันไปที่โรงพยาบาลได้ทันเวลาฉันก็เลยไม่ทรมานสักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นเราก็ไม่สามารถรักษาชีวิตเด็กเอาไว้ได้”