ความรักสีคราม นิยาย บท 570

“ยังจำที่นี่ได้ไหม? ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ที่นี่เราเรียนพละกัน มีผู้หญิงคนหนึ่งสารภาพรักที่นี่”

ฟาเบียนหัวเราะระหว่างที่เขาเล่าเรื่อง มันเป็นเรื่องที่เป็นตำนานเลยในตอนนั้น

วิเวียนหัวเราะเมื่อนึกถึงเรื่องนั้นเช่นกัน “จะลืมได้ยังไง? คนนั้นใส่ชุดเจ้าสาวด้วย แต่เธอตื่นเต้นที่สารภาพรักจนไม่ทันสังเกตว่ากระโปรงติดไฟจากเทียนรอบๆ เธอ ฉันจำอาการของผู้ชายคนนั้นได้เหมือนกัน...”

ทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะก่อนจะค่อยๆ เงียบลง

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จู่ๆ ฟาเบียนก็ถามขึ้น “วิเวียน ยังติดต่อกับฟินนิคอยู่หรือเปล่า?”

สีหน้าของวิเวียนเคร่งเครียดทันทีเมื่อได้ยินชื่อของฟินนิค เสียงของเธอทุ้มต่ำลง “ไม่ได้คุยมานานแล้ว ถามทำไมเหรอ?”

“แค่นึกไม่ออกน่ะว่าทำไมพวกคุณถึงเลิกกัน บอกผมหน่อยได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ?” วิเวียนขยับออกห่างจากเขาไปนิดหน่อยเธอเริ่มจะรู้สึกไม่ดี ที่ฟาเบียนให้ฉันออกมาคนเดียวก็เพื่อจะถามเรื่องนี้เหรอ?

อีกอย่าง ทำไมจู่ๆ เขาถึงมาเป็นห่วงเรื่องแบบนี้ล่ะ นี่เขารู้เรื่องแลร์รี่เหรอ? เขาอาจจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับฟินนิค แต่ว่าเขามาจากตระกูลนอร์ตันนะ หรือว่า...

เธอเริ่มจะเป็นกังวล เธอไม่ได้เป็นคนอ่อนไหวแต่เธอรู้สึกกังวลทุกครั้งที่แลร์รี่เข้ามาเกี่ยวด้วย

ฟาเบียนรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นว่าจู่ๆ วิเวียนก็ระวังตัว เราไม่สามารถจะเชื่อใจกันได้อีกแล้วใช่ไหม เขาแค่ถามเพราะสงสัย เขาไม่คิดว่าเธอจะออกอาการขนาดนี้ นี่มันตลกสิ้นดี

สายตาของวิเวียนเต็มไปด้วยคำขอโทษทันทีที่เธอได้ยินเสียงของฟาเบียน เขาพูดถูก เขาก็แค่เป็นห่วงเพราะเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ทำไมฉันต้องออกอาการแบบนั้นไปด้วยนะ เขาไม่ได้พยายามจะทำร้ายฉันเหมือนที่อีฟเวลินทำเสียหน่อย

ฉันไม่อยากจะต้องเจ็บปวดอีกแล้ว อีฟเวลินขุดหลุมพรางไว้หลายหลุมและเฝ้าดูวิเวียนตกลงไปทีละหลุมทีละหลุม มันใช้เวลานานมากกว่าที่เธอจะเรียนรู้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะระวังตัวมากขึ้น แต่เธอก็ขี้กังวลมากขึ้นเช่นกัน

ฟาเบียนผ่อนคลายลงเมื่อเห็นสายตาขอโทษของวิเวียน ขณะเดียวกัน เขาคิด ก็ถูกแล้วที่เธอจะระวังตัว เธอต้องกังวลสักนิดแหละ ใครจะรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาเธอต้องเผชิญอะไรด้วยตัวคนเดียวมาบ้าง