"เป็นไปไม่ได้! ทำไมฟินนิคถึงไม่อยากเจอฉัน? เขารักฉัน! เขาเป็นห่วงฉัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ดูแลฉันตลอดหลายปีที่ผ่านมาหรอก นายโกหก นายมันขี้โกหก!” อีฟเวลินกำลังเสียสติ
“ฝันร้าย นี่มันต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ!” รอยยิ้มจอมปลอมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอกำกำปั้นแน่นก่อนจะทุบศีรษะตัวเอง "ตื่น! หยุดฝัน! ฉันเกลียดความฝันนี้!”
ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของอีฟเวลิน และมันเป็นเครื่องยืนยันว่าเธอไม่ได้ฝันไป เธอฟุบลงกับพื้นด้วยความเศร้าโศก “มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? ทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บ? มันคือความฝัน ฉันไม่ควรรู้สึกเจ็บปวด”
อาการคลุ้มคลั่งของอีฟเวลินทำให้โนอาห์ตกตะลึง
"เกิดอะไรขึ้นครับ? คุณนอร์ตันไปรู้อะไรมา” เสียงของโนอาห์ทำให้เขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เขารู้สึกงุนงงจนไม่รู้ตัวว่าตัวเองได้แสดงความกังวลออกมาจนกระทั่งคำพูดของเขาลอยออกไปในอากาศ
คำถามที่ไม่ยั้งคิดได้จุดชนวนให้อีฟเวลินลุกเป็นไฟ
"'เกิดอะไรขึ้น'? กล้าดียังไงมาถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้น? มาร์คเปิดโปงความจริงว่าฉันเป็นคนจ้างคนมาทำร้ายวิเวียน และทั้งหมดก็เป็นเพราะความประมาทเลินเล่อของนาย! ทำไมนายไม่รู้ตัวให้เร็วกว่านี้ ทำไมนายถึงปล่อยให้เขาเข้ามา” เธอเปล่งเสียงกรีดร้องอันโกรธแค้นออกมา
“ทำไมจู่ๆ เขาถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา? บอกมาตามตรง นายไปหาเขามาหรือเปล่า? คนทรยศ! พวกนายมันคนทรยศที่ร่วมมือกันหักหลังฉัน!”
อีฟเวลินเกลียดชังทุกคนที่เธอสามารถกล่าวโทษได้ ในความคิดของเธอ ความไร้ความสามารถของพวกเขาทำให้แผนการของเธอล้มเหลว และยังทำลายชีวิตเธออีกด้วย
“คุณเป็นคนจัดฉากเรื่องการทำร้ายคุณนายนอร์ตันใช่ไหม?” โนอาห์ร้องอุทาน เขารู้สึกอึ้งกับคำสารภาพของเธอ เขารู้ว่าการลักพาตัวเกี่ยวข้องกับมาร์ค แต่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเชื่อมโยงกับอีฟเวลินด้วย
เธอเป็นคนทำร้ายคุณนายนอร์ตันมาโดยตลอด! ผู้หญิงคนนี้ไม่น่าให้อภัยและเลวทรามต่ำช้าที่สุด! เธอก่ออาชญากรรมอันแสนจะโหดร้ายนี้กับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร?
สีหน้าของโนอาห์มืดมนลงทันที เธอพูดถูก ฉันเป็นใครถึงกล้าไปเยาะเย้ยเธอในเมื่อฉันก็มีส่วนทำร้ายวิเวียนเหมือนกัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...