ความรักสีคราม นิยาย บท 627

วิเวียนเดินกลับบ้านด้วยเธอไม่อยากขับรถ ระหว่างที่ลมเย็นๆพัดมาปะทะตัวเธอ น้ำตาบนแก้มของเธอก็แห้งเหือดไปเช่นกัน

วันนี้เธอไว้อาลัยให้กับการสูญเสียสมาชิกในครอบครัวของเธอไป

ผ่านไปหลายวัน วิเวียนได้รับโทรศัพท์จากเรเชลขณะที่เธอกำลังทำงานอยู่ เรเชลบอกวิเวียนว่าไขกระดูกของอีฟเวลีนเข้าได้กับของเธอ พวกเขาจะต้องเตรียมตัวนิดหน่อยก่อนที่จะเข้ารับการผ่าตัด

วิเวียนดีใจเมื่อได้ยินข่าวนั้น แม้คราวที่แล้วเรเชลจะทำให้เธอเสียใจ วิเวียนก็หวังให้เรเชลมีสุขภาพดี

ท้ายที่สุดแล้วเรเชลเป็นคนเลี้ยงเธอมาและมีความหมายกับเธอ

“วิเวียน ได้ตัดสินใจเรื่องอีฟเวลีนหรือยัง?” เรเชลด้วยสงสัย

วิเวียนหุบยิ้มทันที เธอตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “ไว้คุยกันทีหลังนะ ตอนนี้เราควรจะให้ความสนใจกับสุขภาพของแม่และให้แม่เตรียมตัวผ่าตัดดีกว่า”

“ก็ได้ ไว้คุยกันทีหลัง แม่รู้ว่าลูกต้องใช้เวลาคิดอีกเยอะ” เรเชลรู้สึกอับอายที่ไปกดดันเรื่องนี้

วิเวียงสายหลังจากตอบเรเชลกลับไป เมื่อเธอนั่งอ่านข้อเสนอในมือ เธอตระหนักได้ว่าเธอหงุดหงิดเกินกว่าที่จะทำงานอะไร

หลายวันมานี้เธออารมณ์ไม่ดีซึ่งมันส่งผมกระทบกับงานของเธอ

อย่างไรก็ตามนี่ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องสัมภาษณ์ฮันเตอร์แล้ว

หลังจากเตรียมเอกสารต่างๆและคำถามสำหรับการสัมภาษณ์ ฮันเตอร์โทรหาวิเวียนก่อนที่เธอจะมีโอกาสได้โทรหาเขา

“วิเวียน ผมอยู่หน้าทางเข้าออฟฟิสแล้ว ลงมาเร็ว” ฮันเตอร์ฟังดูตื่นเต้น “ลืมไปแล้วเหรอว่าคุณมีสัมภาษณ์ผมวันนี้น่ะ?”

“ฮะ? ไม่ ฉันจะลืมไปได้ยังไง? ก็แค่...” ฉันควรจะเป็นคนไปหาฮันเตอร์ไม่ใช่เหรอ ทำไมมันกลับกันแบบนี้ล่ะ?

“ว่ายังไงเหรอ? ฮันเตอร์ถามด้วยความอยากรู้ “เพราะวันนี้คุณยุ่งหรือเปล่า?”

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันกำลังลงไปแล้ว รอเดี๋ยวนะ” วิเวียนวางสายหลังจากเธอตอบเขา เธอรู้สึกว่ามีขั้นตอนบางอย่างของการสัมภาษณ์หายไป

เมื่อเธอเห็นว่าฮันเตอร์ทำตัวลับๆล่อๆ เธอทั้งสงสัยทั้งตลก เอาเถอะ จะที่ไหนก็ได้ขอแค่ทำงานให้เสร็จได้ก็พอ