ความรักสีคราม นิยาย บท 632

เบเนดิกต์เร่งฝีเท้า เขาจ้องช่อดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้า สายตานั้นมีทั้งความดีใจและเป็นห่วง

เขาดีใจเพราะในที่สุดวิเวียนก็เปิดใจจนยอมรับช่อดอกไม้จากใครคนหนึ่ง ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี แต่ก็เป็นห่วงว่าเธออาจคบคนผิดและต้องเจ็บปวดอีกครั้ง

“ใครให้ดอกไม้น่ะวิเวียน?” เบเนดิกต์ถามคำถามเดียวกับแลร์รี่

วิเวียนส่ายหัวและอธิบาย “ฉันรับมาเพราะไม่รู้จะปฏิเสธยังไงน่ะเบน อย่าใส่ใจเลย”

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอนำช่อดอกไม้กลับมาบ้านหลังจากผ่านมาหลายปี เบเนดิกต์ห่วงใยน้องสาวของเขามาก จึงเป็นเรื่องพอเข้าใจได้ที่เขาจะถามไถ่

เบเนดิกต์เดินไปหาวิเวียนและย้ำเตือนอย่างจริงจัง “วิเวียน ถ้าเธอเจอใครสักคนล่ะก็ อย่าปิดกั้นตัวเอง คว้าโอกาสที่จะได้มีความสุขเอาไว้ ไม่ว่าเธอทำอะไร พี่ก็จะคอยสนับสนุน”

“อือฮึ” วิเวียนพยักหน้า รู้สึกประทับใจกับคำพูดของเขา “รู้แล้วล่ะเบน”

“คนที่ให้ดอกไม้เธอน่ะ เขาไม่มีโอกาสจริงๆ เหรอ?” เบเนดิกต์ซักไซ้ “บอกได้ไหมว่าเขาเป็นใคร? ถึงยังไงมันก็เป็นหน้าที่ของพี่ในฐานะพี่ชายที่ต้องคอยดูให้เธอ”

วิเวียนอดยิ้มไม่ได้กับคำถามของเบเนดิกต์ “เบน ฉันสัญญาเลยว่าถ้าได้เจอคนที่เหมาะสมจริงๆ ล่ะก็ ฉันจะให้โอกาสเขา แต่…” เธอมองช่อดอกไม้ที่แลร์รี่ถืออยู่และส่ายหน้า “ผู้ชายคนนี้ไม่มีโอกาส ฉันจึงไม่จำเป็นต้องแนะนำเขาให้พี่รู้จัก”

เบเนดิกต์รู้สึกผิดหวังที่วิเวียนแสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้ชื่นชอบคนที่ให้ดอกไม้กับเธอ แต่เขาก็ยังยิ้มได้ “ในเมื่อไม่มีทางเป็นไปได้ก็เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว”

แม้เขาจะหวังว่าวิเวียนอาจได้พบใครสักคน ลืมความทรงจำอันขมขื่นกับฟินนิคและมีความสุขเสียที แต่ก็รู้ดีว่าไม่ใช่สิ่งที่จะเร่งรัดกันได้ สำคัญที่สุดคือเธอต้องมีใจให้ชายคนนั้น

หลังจากพึมพำเป็นทำนองว่ารับรู้ วิเวียนทั้งซาบซึ้งและโล่งอก

เธอเข้าใจดีว่าเบเนดิกต์คิดอะไรอยู่ แต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่มีวันกดดันให้เธอทำในสิ่งที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ เขาแคร์เธอมาก