ฮันเตอร์ลืมตาขึ้นอย่างปุบปับหลังจากผ่านไปพักหนึ่ง เขาระแวดระวังเต็มที่เมื่อได้ยินเสียงล้อวีลแชร์
อีฟเวลินมาทำอะไรที่นี่?
อีฟเวลินสบตากับเขาทันทีที่เข้ามา เธอทักทายแบบขอไปที “คุณฟื้นแล้ว”
“ใช่” ฮันเตอร์พ่นลมเป็นการตอบรับ เมื่อเห็นสายตาสำรวจตรวจตราของอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าเธอต้องมีส่วนในการฆาตกรรมแน่
“คุณออกรับแทนหล่อนทำไม?” อีฟเวลินตรงเข้าประเด็นโดยไม่แยแสอาการบาดเจ็บของฮันเตอร์สักนิด
“ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่บอกผมให้เข้าหาเธอและทำให้เธอไว้เนื้อเชื่อใจ?” ฮันเตอร์โกหกอีฟเวลิน ถึงตอนนี้อีฟเวลินก็ยังไม่ไว้ใจเขามากพอที่จะยอมบอกแผนการของเธอให้เขารู้
“ถึงตอนนี้ผมจะสนิทกับวิเวียนมากกว่าเดิม แต่วิเวียนก็ยังไม่เชื่อใจผมอยู่ดี คราวนี้ผมรับคมมีดแทนเธอ เธอคงไม่แคลงใจเรื่องความรู้สึกของผมแล้วล่ะ”
การพูดมากเกินไปทำให้บาดแผลกำเริบ ฮันเตอร์ถึงกับหน้าตาบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บ
“แต่คุณจะเสียสละมากไปไหม? มันคุ้มค่าแล้วเหรอ?” อีฟเวลินซักไซ้เพราะไม่เชื่อคำพูดของฮันเตอร์ เกรงว่าเขาอาจตกหลุมรักวิเวียนจริงๆ ด้วยซ้ำ
“การเสียสละน่ะมีไว้สำหรับจีบผู้หญิงเท่านั้น และถ้าผมชอบใครก็ไม่เคยที่จะจีบไม่ติด วิเวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น”
ฮันเตอร์แสร้งแสดงสีหน้าและอารมณ์เกินจริงใส่อีฟเวลิน
“อีกอย่าง ในเมื่อคุณมอบหมายภารกิจนี้ให้ผม ผมก็ต้องทำให้สำเร็จไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม บาดเจ็บนิดหน่อยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่นี่นา”
อีฟเวลินเลิกแคลงใจเมื่อได้ฟังคำพูดของฮันเตอร์ เพราะถึงอย่างไรฮันเตอร์ที่เธอรู้จักก็ไม่เคยเว้นว่างเรื่องการไล่ล่าผู้หญิง
เธอเข็นวีลแชร์มาประจันหน้ากับเขาและมองอย่างเอียงอาย “ขอแค่คุณช่วยฉันทำลายวิเวียน เรื่องระหว่างเราเรื่องนั้นก็น่าจะเป็นไปได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...