ความรักสีคราม นิยาย บท 639

ทำไมวันนี้ลิฟต์ถึงช้านัก? ฝ่ายบริการทำการซ่อมบำรุงตามตารางหรือเปล่านะ?

ฟินนิคจ้องหน้าจอที่ตัวเลขกำลังลดลง รู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนท่วมท้น ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ระงับไม่ได้

พอประตูลิฟต์เปิดก็รีบวิ่งไปที่รถ

ขณะที่กำลังมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล ในหัวของฟินนิคมีแต่ภาพวิเวียนนอนจมกองเลือด แม้จะรู้ว่าการคิดแบบนั้นคือลางร้าย แต่ก็หักห้ามตัวเองไม่ได้

“วิเวียนจะไม่เป็นอะไร อย่าตกใจ เราจะปล่อยให้ความคิดกระเจิดกระเจิงไม่ได้ วิเวียนจะไม่เป็นอะไรแน่…” เขาย้ำกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่ากว่าจะดึงมือสั่นเทาที่เกาะกุมพวงมาลัยอยู่ออกมาได้

ทันทีที่ถึงโรงพยาบาล ฟินนิคกำลังจะไปสอบถามนางพยาบาลว่าวิเวียนอยู่ห้องไหน แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขาตะลึง

“ระวังนะ พยายามและเดินช้าลงหน่อย” วิเวียนกำลังพยุงฮันเตอร์อย่างระมัดระวังขณะกำชับเขา “หมอบอกว่าคุณควรนอนอยู่บนเตียงนิ่งๆ และอย่าเคลื่อนไหวมากนัก ถ้าแผลฉีกขึ้นมาจะทำไง?”

“ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกน่ะ” ฮันเตอร์ยิ้ม “ผมคงเบื่อแทบตายถ้าต้องอยู่แต่บนเตียง ได้ออกมาเดินบ้างก็อารมณ์ดีขึ้น อารมณ์ดีจะช่วยให้หายเร็วขึ้นไม่ใช่หรือ?”

วิเวียนไม่โต้แย้ง เธอมองสองเท้าของเขาอย่างไม่วางตา กลัวว่าก้าวพลาดเพียงหนึ่งก้าวอาจทำให้อาการบาดเจ็บของเขาแย่กว่าเดิม

บาดแผลของฮันเตอร์อยู่บริเวณสีข้างที่ต่ำกว่าหัวไหล่ลงมา วิเวียนจึงให้เขาวางแขนข้างหนึ่งบนไหล่ของเธอขณะที่เธอใช้แขนโอบเอวของเขา ต้องทำแบบนี้ถึงจะป้องกันการหกล้มได้

ฮันเตอร์เฝ้ามองด้านบนศีรษะของวิเวียนที่พิงหน้าอกเขาพร้อมกับที่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากมือที่โอบเอวเขาไว้ เขาอดยิ้มไม่ได้ รู้สึกว่าการเจ็บตัวตอนนี้ช่างคุ้มค่า

แต่ฟินนิคกลับคิดอีกอย่าง