“มีอะไร?” ฮันเตอร์ถามเมื่อเห็นสีหน้าฉงนของวิเวียน
“ไม่มีอะไรหรอก” วิเวียนส่ายหน้าพร้อมกับสรุปว่าเธอคิดไปเอง เธอมองฮันเตอร์ “เอาล่ะ เราอย่าเดินนานนักเลย กลับกันเถอะ”
“ได้สิ” ฮันเตอร์รับคำและตรงกลับห้องผู้ป่วยโดยมีวิเวียนคอยช่วย
ฟินนิคออกจากด้านหลังต้นไม้เมื่อทั้งคู่จากไป
ส่วนโนอาห์ที่อยู่ข้างหลังก็ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะตั้งคำถาม “คุณฟินนิคครับ จะไปหาคุณวิเวียนไหม?”
“ไม่ต้องหรอก ไปกันเถอะ” ฟินนิคหันหลังให้อีกฝ่ายเพื่อซ่อนความเจ็บปวดและผิดหวังในดวงตาของเขา
เมื่อมาถึงรถ ฟินนิคเข้าไปนั่งที่เบาะหลังขณะที่โนอาห์ประจำที่คนขับ
“คุณฟินนิค เราจะไปไหนต่อครับ?” โนอาห์ถามเพราะไม่รู้ว่าเจ้านายกำลังคิดอะไร
แต่ฟินนิคไม่ตอบ โนอาห์มองกระจกส่องหลัง เห็นอีกฝ่ายจมดิ่งอยู่ในภวังค์
หลังจากใคร่ครวญอยู่พักหนึ่ง ฟินนิคตั้งคำถาม “นอกจากวิเวียนกับฮันเตอร์ มีใครไปที่โรงละครโอเปร่ากับพวกเขาบ้าง?”
“คุณอีฟเวลินก็อยู่ด้วยครับ” โนอาห์พูด “แถมผมยังรู้มาว่าเธอเป็นคนเชิญคุณวิเวียนไปที่นั่น”
โนอาห์ยังไม่ทันพูดจบก็นึกเสียใจที่คำพูดของเขามีนัยกล่าวหา ฟินนิคจะต้องคิดว่าอีฟเวลินอยู่เบื้องหลังเหตุครั้งนี้แน่
แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากรายงานไปตามจริง ไม่อย่างนั้นก็มีแต่จะทำให้ฟินนิคข้องใจ
แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สงสัยเลยว่าเรื่องนี้จะต้องเป็นแผนการส่วนหนึ่งของอีฟเวลิน ด้วยความอำมหิตของเธอ เธอจะต้องเป็นคนว่าจ้างฆาตกรและเชิญคุณวิเวียนออกมาเพื่อจะได้มีโอกาสปลิดชีวิต เธอคือคนบ้าที่ยังดึงดันจะทำร้ายคุณวิเวียนทั้งที่เกิดเรื่องทั้งหลายแหล่ขึ้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...